بیماری‌های عفونی / باکتری / ویروس

بزرگ‎ترین ریسک فاکتور برای ایجاد HPV دهان سکس دهانی یا تماس دهان به دهان با فرد آلوده به ویروس HPV است.

برخی گونه‎های HPV باعث ایجاد ضایعات بی‌ضرر در دهان می‎شوند و به طور معمول شبیه به زگیل‎های معمولی به نظر می‎رسند، اما پزشکان برخی از دیگران انواع ویروس مزبور را با سرطان‎های دهان مرتبط دانسته‎اند. HPV دهانی بیشترین شیوع را از طریق سکس دهانی و تماس دهان به دهان بین مردم دارد. در طول تماس دهان با آلت ناحیه تناسلی یا تماس دهان به دهان ذرات HPV به واسطه بزاق آلوده یا مخاط از طریق یک زخم باز یا بریدگی در دهان یا گلوی فرد غیر آلوده عفونت ایجاد می‏‌کنند. مادران نیز ممکن است HPV را به فرزندان خود منتقل کنند. اغلب تحقیقات اخیر نشان می‎دهند که HPV ممکن است گاهی اوقات بر اثر تماس دهان با وسایل پزشکی یا ظروف آلوده نیز منتقل شود. سیستم ایمنی معمولاً ذرات مهاجم HPV را پیش از آنکه عفونت ایجاد کنند از بین می‎برد. سیستم ایمنی سالم به طور معمول عفونت‎های HPV را در طول یک تا دو سال برطرف می‎کند. در هر حال، برخی عفونت‎های HPV قدرت مقاومت در برابر سیستم ایمنی را دارند.

محافظت ناشی از این واکسن مادام‏‌العمر است. مطالعات کنونی افراد واکسینه شده را به مدت ده سال پیگیری کرده‎ و نشان داده‎اند که هیچ نشانه‎ای از تضعیف توان پیشگیری واکسن در این مدت وجود نداشته است.

یک واکسن برای پیشگیری از انواع پاپیلوماویروس انسانی (HPV)، مسبب اغلب موارد سرطان گردن رحم (سرطان سرویکال) و نیز برخی سرطان‎های مقعد، مادگی (فرج)، واژن و اروفارنکس (پشت گلو شامل بُن زبان و لوزه‎ها)، در دسترس است. این واکسن در عین حال از انواع HPV مسبب زگیل‎های تناسلی پیشگیری می‎کند. HPV تناسلی یک ویروس شایع است که از طریق تماس پوست به پوست یا از راه فعالیت جنسی از یک فرد به دیگری منتقل می‎شود. اغلب مردم فعال از نظر جنسی در برهه‎ای از زندگی دچار HPV می‎شوند، اگرچه بیشتر آنان در این مورد بی‌اطلاع باقی می‎مانند. عفونت HPV بیشترین شیوع را در مردم سنین اواخر دوران نوجوانی و اوایل سال‎های 20 زندگی دارد. در حدود 40 نوع HPV وجود دارد که همگی می‎توانند بر ناحیه تناسلی در مردان و زنان تأثیر منفی بگذارند.

هر کسی ممکن است دچار عفونت انگلی شود

انگل‎ها ارگانـیسم‎ها یا ریزموجوداتی هستند که برای بقاء خود به زندگی در بدن ارگانیسم‎های دیگر یا میزبان‎ها متکی هستند. برخی از انگل‎ها تأثیر قابل ملاحظه‎ای بر روی میزبان‎های خود ندارند. دیگر انگل‎ها در بدن میزان رشد کرده، تکثیر می‎شوند یا به دستگاه‌های مختلف بدن هجوم برده و باعث بیمار شدن میزبان خود می‎شوند که نتیجۀ آن بروز عفونت انگلی است. عفونت‎های انگلی یکی از مشکلات بزرگ در نواحی استوایی و تحت استوایی کره زمین محسوب می‎شوند. مالاریا یکی از کشنده‌ترین انواع بیماری‌های انگلی است. عفونت‎های انگلی حتی در کشورهایی مثل ایالات متحد آمریکا نیز امکان بروز دارند.

عفونت‎های سل از سال 1985 روندی رو به افزایش را نشان داده که دلیل آن بخشاً مرتبط به بروز HIV بوده است

سل یک بیماری عفونی بالقوه جدی است که عمدتاً ریه‌ها را درگیر می‎کند. باکتری مسبب سل از طریق ذرات ریزی که به واسطۀ سرفه یا عطسه در هوا پراکنده می‎شوند از فردی به فرد دیگر منتقل می‎گردد. اگرچه سل در کشورهای پیشرفته نادر است، عفونت‎های سل از سال 1985 روندی رو به افزایش را نشان داده که دلیل آن بخشاً مرتبط به بروز HIV بوده است، ویروسی که باعث ایجاد ایدز می‎شود. HIV سیستم ایمنی بیمار را تضعیف می‎کند به طوری که دیگر قادر به مقابله با اجرام مسبب سل نیست. بسیاری از گونه‎های سل نسبت به داروهای مورد استفاده برای درمان این بیماری مقاوم شده‌اند. مردم مبتلا به سل فعال باید چند نوع مختلف دارو را به مدت چندین ماه مصرف کنند تا عفونت مهار شده و از توسعۀ مقاومت آنتی‎بیوتیکی پیشگیری گردد.

انواع مختلف HPV به نواحی متفاوتی از بدن آسیب می‎زنند. انواع 6 و 11 HPV مسبب بیش از 90 درصد زگیل‎های تناسلی در مردان و زنان هستند. انواع 16 و 18 این ویروس مسبب انواع مرتبط به سرطان HPV محسوب می‎شوند

پاپیلوماویروس انسانی (HPV) شایع‎ترین عفونت واگیردار جنسی است. این عفونت می‎تواند به سرطان منجر شود. اغلب اطلاعات مربوط به HPV بر مطالعه در مورد زنان متمرکز است زیرا برخی از انواع این ویروس می‎توانند باعث سرطان گردن رحم شوند. به هر حال HPV در عین حال می‎تواند مشکلاتی برای سلامت مردان نیز ایجاد کند. HPV گروهی متشکل از بیش از 100 ویروس است. این ویروس‎ها به پوست و غشاهای مرطوب پوشانندۀ بدن آسیب می‎زنند. اگرچه بیشتر مردان دچار HPV فاقد علامتند احتمال بروز توده یا زگیل در آنها وجود دارد.

علایم اولیه مننژیت ممکن است با علایم آنفولانزا همپوشانی داشته باشد. این علایم در طول چند ساعت تا چند روز گسترش پیدا می‎کنند.

مننژیت التهاب غشاهای (مننژها) اطراف مغز و طناب نخاعی است. تورم ناشی از مننژیت به طور معمول محرک ایجاد علایمی مثل سردرد، تب و خشکی گردن می‏‌شود. اغلب موارد مننژیت در ایالات متحد بر اثر عفونت ویروسی ایجاد می‎شود اما عفونت باکتریایی و قارچی دیگر علل بروز این بیماری محسوب می‏‌شوند. برخی از موارد مننژیت در طول چند هفته بدون درمان بهبود می‎یابند. دیگر موارد این بیماری می‎توانند کشنده باشند و نیاز به درمان فوری با آنتی‌‏بیوتیک دارند. علایم اولیه مننژیت ممکن است با علایم آنفولانزا همپوشانی داشته باشد. این علایم در طول چند ساعت تا چند روز گسترش پیدا می‎کنند.