بیماری‌های عفونی / باکتری / ویروس

انواع مختلف HPV به نواحی متفاوتی از بدن آسیب می‎زنند. انواع 6 و 11 HPV مسبب بیش از 90 درصد زگیل‎های تناسلی در مردان و زنان هستند. انواع 16 و 18 این ویروس مسبب انواع مرتبط به سرطان HPV محسوب می‎شوند

پاپیلوماویروس انسانی (HPV) شایع‎ترین عفونت واگیردار جنسی است. این عفونت می‎تواند به سرطان منجر شود. اغلب اطلاعات مربوط به HPV بر مطالعه در مورد زنان متمرکز است زیرا برخی از انواع این ویروس می‎توانند باعث سرطان گردن رحم شوند. به هر حال HPV در عین حال می‎تواند مشکلاتی برای سلامت مردان نیز ایجاد کند. HPV گروهی متشکل از بیش از 100 ویروس است. این ویروس‎ها به پوست و غشاهای مرطوب پوشانندۀ بدن آسیب می‎زنند. اگرچه بیشتر مردان دچار HPV فاقد علامتند احتمال بروز توده یا زگیل در آنها وجود دارد.

علایم اولیه مننژیت ممکن است با علایم آنفولانزا همپوشانی داشته باشد. این علایم در طول چند ساعت تا چند روز گسترش پیدا می‎کنند.

مننژیت التهاب غشاهای (مننژها) اطراف مغز و طناب نخاعی است. تورم ناشی از مننژیت به طور معمول محرک ایجاد علایمی مثل سردرد، تب و خشکی گردن می‏‌شود. اغلب موارد مننژیت در ایالات متحد بر اثر عفونت ویروسی ایجاد می‎شود اما عفونت باکتریایی و قارچی دیگر علل بروز این بیماری محسوب می‏‌شوند. برخی از موارد مننژیت در طول چند هفته بدون درمان بهبود می‎یابند. دیگر موارد این بیماری می‎توانند کشنده باشند و نیاز به درمان فوری با آنتی‌‏بیوتیک دارند. علایم اولیه مننژیت ممکن است با علایم آنفولانزا همپوشانی داشته باشد. این علایم در طول چند ساعت تا چند روز گسترش پیدا می‎کنند.

پس از دورۀ بلوغ، واژینیت عفونی مسؤول 90 درصد موارد واژینیت محسوب می‎گردد.

واژینیت (= واژینیتیس) التهاب واژن است. واژینیت به طور معمول بر اثر وجود عفونت در واژن بروز می‎کند. بیمار به صورت متعارف دچار ترشح، خارش، سوزش، و احتمالاً درد می‎شود. واژینیت یک اختلال شایع است و اغلب زنان دستکم یک بار در طول زندگی خود به آن مبتلا می‎شوند. واژن یک کانال عضلانی است که از گردن رحم به خارج از بدن زن می‎رسد و با دیواره‎ای از غشاء مخاطی پوشیده شده است. واژن به طور متعارف در حدود 15 تا 19 سانتی‎متر طول دارد. تنها بخش واژن که به صورت نرمال از بیرون قابل رویت است ورودی خارجی واژن است.

هر کسی ممکن است دچار عفونت انگلی شود

انگل‎ها ارگانـیسم‎ها یا ریزموجوداتی هستند که برای بقاء خود به زندگی در بدن ارگانیسم‎های دیگر یا میزبان‎ها متکی هستند. برخی از انگل‎ها تأثیر قابل ملاحظه‎ای بر روی میزبان‎های خود ندارند. دیگر انگل‎ها در بدن میزان رشد کرده، تکثیر می‎شوند یا به دستگاه‌های مختلف بدن هجوم برده و باعث بیمار شدن میزبان خود می‎شوند که نتیجۀ آن بروز عفونت انگلی است. عفونت‎های انگلی یکی از مشکلات بزرگ در نواحی استوایی و تحت استوایی کره زمین محسوب می‎شوند. مالاریا یکی از کشنده‌ترین انواع بیماری‌های انگلی است. عفونت‎های انگلی حتی در کشورهایی مثل ایالات متحد آمریکا نیز امکان بروز دارند.

چرک نتیجۀ پاسخ خودکار سیستم ایمنی طبیعی بدن به عفونت است که معمولاً بر اثر باکتری یا قارچ ایجاد می‎شود.

چرک مایعی زرد رنگ، متمایل به سفید یا قهوه‎ای، یا زرد غنی از پروتئین موسوم به لیکور پوریس است که در محل بروز عفونت انباشته می‎شود. چرک حاوی تجمعی از سلول‎های مردۀ سفید خون است که در پاسخ سیستم ایمنی بدن به عفونت شکل می‎گیرد. وقتی این تجمع در نزدیکی سطح پوست صورت می‎گیرد پوسچول یا جوش نامیده می‎شود. انباست چرک در یک فضای محصور آبسه نامیده می‎شود. چرک نتیجۀ پاسخ خودکار سیستم ایمنی طبیعی بدن به عفونت است که معمولاً بر اثر باکتری یا قارچ ایجاد می‎شود. لکوسیت‎ها یا سلول‎های سفید خون در مغز استخوان تولید می‎شوند. لکوسیت‎ها به ریزذرات (ارگانیسم‌های) مسبب ایجاد عفونت حمله می‎کنند.

تخمین زده می‎شود که دستکم یک نانیلیون باکتری‎ در کره زمین وجود داشته باشد. نانیلیون عددی است که با عدد 1 در کنار 30 صفر تشکیل می‎شود. بیشتر تودۀ زیستی در کره زمین از باکتری‎ها ساخته شده است.

عفونت زمانی بروز می‎کند که یک ارگانیسم یا ریزذرۀ خارجی وارد بدن شخص شده باعث بروز مشکل می‎شود. ارگانیسم مزبور از بدن فرد برای حفظ، تکثیر و محل سکونت خود استفاده می‎کند. این ریزذرات عفونی زیر عنوان پاتوژن شناخته می‎شوند. مثال‎هایی از پاتوژن‎ها شامل باکتری‎ها، ویروس‎ها، قارچ‎ها، و پریون‎ها است. پاتوژن‎ها می‎توانند به سرعت تکثیر شوند و با محیط انطباق پیدا کنند. برخی عفونت‎ها خفیف بوده و به زحمت قابل توجه هستند اما دیگران شدید بوده و تهدید کنندۀ زندگی محسوب می‎شوند، و برخی از عفونت‎ها نیز در برابر درمان مقاوم هستند. عفونت از طرق گوناگون قابل انتقال است. این طرق انتقال شامل تماس پوستی، مایعات بدن، تماس با مدفوع، ذرات هوارو، و لمس اشیاء مورد تماس فرد عفونی است. چگونگی گسترش عفونت و اثرات آن در بدن انسان به نوع عامل عفونی بستگی دارد.