• لوری اسمیت، دکتر دِبرا رُز ویلسون
• ترجمه هستی فراست‌فر
تریکومونیازیس یک عفونت جنسی واگیردار است که توسط یک انگل ایجاد می‌شود. این بیماری میتواند از طریق سکس واژینال، دهانی یا مقعدی منتقل شود.
تریکومونیازیس یا تریک، بسیار قابل علاج، اما در برخی از افراد مبتلا فاقد علامت است. در صورت عدم درمان، تریکومونیازیس میتواند به بروز عوارضی منجر گردد.
تریکومونیازیس شایع‌ترین نوع عفونت‌های جنسی واگیردار (STIs) در ایالات متحد آمریکا محسوب می‌شود. گمان می‌رود که در حدود 3.7 میلیون فرد بزرگسال به این بیماری مبتلا باشند اما فقط 30 درصد آنها دارای علایم هستند.
به نظر می‌رسد که ابتلا به تریک ریسک ابتلا به HIV و انتقال آن را افزایش می‌دهد.
مطالب این مقاله:
• تریکومونیازیس چیست؟
• ریسک فاکتورها: چه کسی ممکن است دچارش شود؟
• علایم
• عوارض
• تشخیص
• درمان
• پیشگیری
تریکومونیازیس چیست؟
تریکومونیازیس یا "تریک" یک عفونت واگیردار جنسی است (STI) است که توسط یک انگل میکروسکپی تک سلولی به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود. این انگل در طول مقاربت جنسی منتقل می‌گردد.
در زنان، تریک بیشتر محتمل است که بخش تحتانی دستگاه تناسلی را مبتلا کند. در مردان، تریکومونیازیس به مجرای ادرار یا لولهای که ادرار از طریق آن از بدن خارج می‌شود آسیب میرساند.
بخشهای دیگری از بدن مثل مقعد، دستها، یا دهان به طور معمول عفونی نمیشوند.
بر مبنای اعلام CDC، تریکومونیازیس شایع‌ترین بیماری واگیردار قابل معالجه محسوب می‌شود.
ریسک فاکتورها: چه کسی احتمال ابتلاء دارد و چگونه؟
انگل در طول مقاربت جنسی از یک شریک جنسی به دیگری منتقل می‌شود.
افراد فهرست زیر شانس بیشتری برای ابتلا به تریک دارند:
• زنان و به ویژه زنان مسن
• مردم دارای بیش از یک شریک جنسی
• افراد دارای سابقۀ تریک یا دیگر بیماری‌های جنسی واگیردار
• مردمی که دارای روابط جنسی بیپروا و محافظت نشده هستند
تریک میتواند از طریق سکس دهانی، مقعدی یا واژینال و نیز از طریق لمس ناحیۀ تناسلی منتقل شود.
ریسک این بیماری با افزایش تعداد شرکای جنسی فرد افزایش پیدا می‌کند.
علایم
علایم بیماری میتواند بین 5 تا 28 روز پس از تماس ایجاد شود، یا بعدتر بروز کند و یا اصلاً هیچ علامتی نداشته باشد.
تا 70 درصد مردم، مخصوصاً مردان، وقتی دچار تریک می‌شوند هیچ علامتی ندارند.
وقتی علایم این بیماری بروز می‌کنند ممکن است نوع بروز آنها در زنان و مردان متفاوت باشد.
علایم خفیف شامل تحریکپذیری است اما افراد دچار اشکال شدیدتر بیماری ممکن است دچار التهاب و ترشح شوند.
علایم برای زنان شامل موارد زیر است:
• ترشح کفدار و بدبو از واژن، که ممکن است دارای رنگ شفاف، سفید، خاکستری، زرد یا سبز باشد
• ترشح واژینال که خونآلود است
• تحریکپذیری واژینال
• احساس سوزش در اطراف ناحیۀ تناسلی یا هنگام ادرار کردن
• ورم در ناحیۀ کشالۀ ران
• دردناک شدن مقاربت جنسی که به نام دیسپرونیا شناخته می‌شود
• نیاز مکرر به ادرار کردن
• دردناک شدن ادرار کردن یا دیس‌یوریا
علایم در مردان شامل موارد زیر است:
• وجود ترشح در مجرای ادرار یا آلت تناسلی
• احساس خارش در آلت تناسلی
• احساس سوزش پس از انزال یا ادرار کردن
• نیاز مکرر به ادرار کردن
• احساس درد در هنگام ادرار کردن
عوارض
تعدادی از عوارض با تریک مرتبطند:
خطر HIV
عفونت تریک میتواند ریسک ابتلا به HIV و دیگر بیماری‌های واگیردار جنسی را به ویژه در میان زنان افزایش دهد.
این موضوع میتواند به عوامل زیر مربوط باشد:
• التهاب
• تضعیف پاسخ ایمنی
• بروز تغییر در فلور واژن
مشکلات دورۀ بارداری
تریکومونیازیس با شماری از عوارض در طول بارداری همراه است. این مشکلات عبارتند از:
• زایمان زودرس
• پارگی زودهنگام غشاء
• تولد نوزاد کموزن یا نوزاد با وزن کمتر از 2.5 کیلوگرم
• انتقال عفونت به نوزاد در طول وضع حمل
خوشبختانه تریک را میتوان در دورۀ بارداری با استفاده از آنتی‌بیوتیک به صورت ایمن درمان کرد.
تشخیص
برای تشخیص عفونت تریکومونیازیس دکتر از روشهای زیر استفاده می‌کند:
• انجام معاینۀ لگن
• گرفتن نمونۀ واژن از زنان یا نمونه از آلت تناسلی مردان برای بررسی زیر میکروسکپ
• ارسال نمونۀ گرفته شده به آزمایشگاه برای بررسی
آماده شدن جواب آزمایشگاه در مورد بررسی تریک به حدود یک هفته وقت نیاز دارد.
برای آمادگی جهت تست زنان باید:
• در فاصلۀ 24 مانده به آزمایش از گرفتن دوش واژینال خودداری کنند زیرا این کار باعث شستن و پاک شدن ترشح می‌شود
• از دئودورانت در ناحیۀ والوا استفاده نکنند، زیرا این کار بوی ناحیه را ماسکه می‌کند و میتواند سبب ایجاد تحریک شود
• در فاصلۀ 24 تا 48 ساعت پیش از تست از مقاربت جنسی یا فرو کردن چیزهایی مثل تامپون در واژن مثل خودداری کنند
• زمان‌بندی انجام تست را طوری در نظر بگیرند که با عادت ماهانه تداخل نداشته باشد
تست پاپ یا اسمیر برای بررسی تریک به کار نمیرود. اگر در تست پاپ فرد مشکلی وجود نداشته باشد وی کماکان ممکن است دچار تریک یا دیگر بیماری‌های جنسی واگیردار باشد.
وقتی نتیجۀ تست فردی برای تریک مثبت باشد وی باید برای دیگر بیماری‌های جنسی واگیردار نیز مورد آزمایش قرار گیرد.
از آنجا که تریک ریسک انتقال HIV را افزایش می‌دهد، زنان دچار HIV نیز باید سالانه یک بار یا بیشتر تست مربوط به تریک را انجام دهند.
درمان
درمان تریک در زنان و مردان شامل زنان در دورۀ بارداری به آسانی امکان‌پذیر است.
درمان تریک معمولاً شامل استفاده از یک دوز واحد مترونیدازول (فراژیل) یا تینیدازول (تینداماکس) است. اینها آنتیبیوتیکهایی هستند که انگلها را میکشند. این داروها به شکل قرص بوده و خورده می‌شوند.
اگر علایم پس از انجام درمان ادامه داشته باشند، فرد باید برای بررسی مجدد به پزشک مراجعه کند.
پیشگیری
برای پیشگیری از عفونت یا عفونی شدن مجدد، فرد و شریک جنسی وی هر دو باید تحت درمان قرار گیرند.
راههای پیشگیری از خطر عفونت یا عفونت مجدد شامل موارد زیر است:
• اجتناب از سکس با چندین شریک جنسی
• اجتناب از مقاربت جنسی به مدت 7 تا 10 روز پس از درمان تریک
• عدم استفاده از دوش واژینال زیرا این کار به باکتری‌های سالم درون واژن آسیب میزند
• خودداری از مصرف مواد مخدر و الکل زیرا اینها خطر تن دردادن به سکس ناسالم را افزایش می‌دهند
• استفادۀ درست از کاندوم در طول سکس
کاندوم میتواند در نقاط پوشش داده شده از انتقال تریک جلوگیری کند اما این انگل میتواند از نواحی پوشش داده نشده عبور کند بنابراین کاندوم در مورد تریک ابزار پیشگیری قابل اعتمادی نیست.
هر کسی که علایم تریک را در خود مشاهده می‌کند یا ظن به تماس با آن در وی وجود دارد باید به پزشک مراجعه نماید./
Source:
What you should know about trichomoniasis
Last updated Mon 16 October 2017
By Lori Smith BSN MSN CRNP
Reviewed by Debra Rose Wilson, PhD, MSN, RN, IBCLC, AHN-BC, CHT
نظرات (0)