الکل / اعتیاد / مواد مخدر

در مقایسه با مردان علایم ترک ماری‌جوانا در زنان ممکن است از نظر تعدد علایم بیشتر و از نظر شدت بالاتر باشد.

چه موضوع مصرف تفننی ماری‌جوانا [یا حشیش*] باشد چه مقاصد پزشکی، مردم در هنگام کنار گذاشتن مصرف ماری‌جوانا دچار علایم ترک می‌شوند. باورهای غلط متعددی در مورد امکان اعتیاد به ماری‌جوانا مطرح است. حقیقت آن است که احتمال وابستگی به ماری‌جوانا یا حتی اعتیاد به آن بر اثر مصرف منظم وجود دارد. هر ساله بیش از 300.000 نفر از مردم درمان اختلالات مصرف ماری‌جوانا را در ایالات متحد آمریکا شروع می‌کنند. یک تحقیق مربوط به سال 2012 عنوان می‌کند که 30.6 درصد مصرف کنندگان ماری‌جوانا در سال 2013-2012 دچار اختلال مصرف ماری‌جوانا بودند.

ترک مصرف الکل با کاهش فوری در ریسک ابتلاء به سرطان مرتبط نیست.

اغلب مطالعاتی که به بررسی کاهش ریسک سرطان پس از ترک مصرف الکل پرداخته‌اند بر سرطان‎های سر و گردن و ازوفاژیال متمرکز شده‎اند. در مجموع این مطالعات پی برده‎اند که ترک مصرف الکل با کاهش فوری در ریسک ابتلاء به سرطان مرتبط نیست. ریسک‎های ابتلاء به سرطان در نهایت کاهش می‎یابند، اگرچه برای بازگشت میزان این ریسک به سطح ریسک متوجه کسانی که هرگز الکل مصرف نکرده‎اند به سال‌ها زمان نیاز است. برای مثال پیشتر نوشنده‎ها در مقایسه با کسانی که هرگز مشروب ننوشیده‎اند حتی تا 16 سال پس از ترک مصرف اکل در ریسک بالاتری برای ابتلاء به سرطان‌های حفره دهانی و فارنژیال قرار دارند، اگرچه این ریسک در مقایسه با دوران پیش از توقف مصرف الکل کمتر است. یک مطالعه تخمین زده است که برای رسیدن سطح ریسک بالاتر برای سرطان‎های لارنژیال و فارنژیال مرتبط به مصرف الکل به سطح این ریسک در مورد افرادی که هرگز الکل مصرف نکرده‎اند به گذشت 35 سال زمان نیاز است.

امکان اوردوز (بیش‎مصرفی) بنزودیازپین‎ها وجود دارد، و مخلوط کردن آنها با الکل یا دیگر مواد مخدر می‎تواند کشنده باشد.

بنزودیازپین‎ها [والیوم، زاناکس، کلونازپام، اکسازپام، کلردیازپوکساید، کلونازپام]  یک کلاس داروهای روان‎گردان هستند که برای درمان طیفی از اختلالات شامل اضطراب و اینسومنیا [آشفته‌خوابی] به کار می‎روند. این داروها یکی از گسترده‎ترین طیف‎های تجویز در سطح ایالات متحد آمریکا، مشخصاً در مورد سالمندان را دارند. بنزودیازپین‎ها دارای کیفیاتی هستند که می‌توانند به کاهش اضطراب و تنشج، آرام کردن عضلات و القاء خواب کمک کنند. مصرف کوتاه مدت این داروها عموماً ایمن و مؤثر است. به هر حال مصرف درازمدت آنها محل مناقشه است زیرا به شکل بالقوه ایجاد تحمل دارویی، وابستگی و دیگر عوارض جانبی در مورد این داروها مطرح است. امکان اوردوز (بیش‎مصرفی) بنزودیازپین‎ها وجود دارد، و مخلوط کردن آنها با الکل یا دیگر مواد مخدر می‎تواند کشنده باشد.

اگر کسی اخیراً، مشخصاً از سال 2016 به بعد، تریاک مصرف کرده باشد باید برای تست خون به پزشک مراجعه کند.

تریاک یک ماده مخدر دپـرس کننده است، به این معنی که باعث کند شدن پیام‎های رد و بدل شده بین مغز و بدن می‎شود. تریاک نام‎های عامیانه متعددی دارد: عمه جون، عمه اِما، اُ گنده، اُ، حب سیاهه، چاندو، ملاس چینی، دوپیوم، ششلول رویا، فی-دو-نی، جی، گوما، روغن نیمه شب، صفر. تریاک که از گیاه خشخاش (پاپاویر سومنیفروم) به دست می‎آید، به شکل سنتی در منطقه مدیترانه و نقاط مختلف آسیا کشت می‌شده است. خشخاش تریاک یکی از قدیمی‎ترین گیاهانی است که در تاریخ ثبت شده‎اند، و اطلاعات مربوط به آن به 5000 سال پیش از میلاد مسیح برمی‎گردد. شیره‌ای به نام لاتکس از خشخاش به دست می‌آید، در معرض هوا خشک می‎شود و فرآوری بعدی آن را به شکل پودر یا صمغی قهوه‎ای شکل درمی‎آورد. این صمغ حاوی ترکیبی از مواد شیمیایی فعال مثل مورفین (مرفین) و کدیین است.

کارکنان آمبولانس یا اعضاء خانواده و دوستان فرد دچار این وضعیت می‎توانند برای معکوس کردن اثرات منفی اوردوز هروئین به وی داروی نالوکسان بدهند.

هروئین یک دپرس یا مختل کننده سیستم عصبی مرکزی است. این بدان معنی است که هروئین عملکرد مغز فرد مصرف کننده را کُند کرده و بر سیستم تنفس وی تأثیر می‎گذارد (که این تأثیر می‎تواند به شکل کند کردن تنفس یا حتی قطع آن بروز کند). دمای بدن فرد و فشار خون وی افت می‎کند، و ضربان قلب دچار بی‎نظمی می‎شود. مصرف کننده هروئین ممکن است هشیاری خود را از دست بدهد یا به حالت کما (کوما) فرو برود. برخی از تأثیرات فوری هروئین شامل احساس خشنودی و تسکین دردهای جسمانی است. هروئین بسیار اعتیادآور است. بدن فرد به مصرف منظم هروئین عادت می‎کند و ممکن است برای برخوداری از کارکرد "نرمال" به این ماده مخدر وابسته شود. برای برخی افراد وابسته به هروئین هیچ چیز در زندگی مگر دسترسی به این ماده مخدر مهم نیست.

علایم اوردوز ریتالین عبارتند از: استفراغ، پرش و پیچش عضلات، برافروختگی، خشکی دهان، تب، تشنج، گشاد شدن مردمک چشم، لرزش غیر قابل کنترل، گیجی، تلاطم، تعریق، توهم، سردرد، سایکوز سمی، و از دست دادن هشیاری

اوردوز ریتالین می‎تواند کشنده باشد، بنابراین در صورت بروز اوردوز این دارو باید به اورژانس مراجعه کرد. علایم اوردوز ریتالین عبارتند از: استفراغ، پرش و پیچش عضلات، برافروختگی، خشکی دهان، تب، تشنج، گشاد شدن مردمک چشم، لرزش غیر قابل کنترل، گیجی، تلاطم، تعریق، توهم، سردرد، سایکوز سمی، و از دست دادن هشیاری. ریتالین یک داروی محرک است که برای درمان اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) و نارکولپسی به کار می‎رود. ریتالین بر بخش‎هایی از مغز و سیستم عصبی مرکزی که بیش‌فعالی و تکانش‌ها را کنترل می‎کنند تأثیر می‌گذارد. ریتالین یکی از نام‎های تجاری دارویی به نام متیل‌فنیدیت (متیل‎فنیدات) است. دیگر نام‌های برند برای این دارو شامل کانسرتا، متیلین، و متادیت است.