اتوفوبیا یا ترس از تنها ماندن - آنچه به دانستنش نیاز است

• لِنا بورگس، تیموتی جی. لیگ
• ترجمه هامیک رادیان

اتوفوبیا [تنهایی‌هراسی یا ترس از تنها ماندن] یک اختلال اضطرابی است که فکر و تجربۀ گذراندن زمان در تنهایی محرک ایجاد آن می‎شود.
همانند دیگر اختلالات اضطرابی، اتوفوبیا ممکن است به بروز برخی علایم فیزیکی و نیز روان‎شناختی منجر شود. تجربۀ اتوفوبیا ممکن است پریشانی‎آور بوده و در صورت عدم درمان تأثیراتی منفی بر زندگی فرد بیمار بر جای بگذارد.
درک اتوفوبیا و چگونگی درمان آن به مردم در مداوای این اختلال و چگونگی مدیریت آن کمک می‎کند. این مقاله در تعریف اتوفوبیا، علایم کلیدی آن و درمان‎های در دسترس کاوش می‎نماید.
مطالب این مقاله:
• تعریف اتوفوبیا
• علایم اتوفوبیا
• علل و اختلالات مرتبط
• اختلالات مرتبط
• تشخیص
• مدیریت و درمان
• دورنما

تعریف اتوفوبیا
اتوفوبیا نوع خاصی از فوبیا (هراس) است. فوبیای خاص نوعی اختلال اضطرابی است که شامل ترس بیش از حد، مداوم، غیر عُقلایی از یک شیء یا موقعیت مشخص است.
فوبیای خاص فرد را به اجتناب از چیزی که فرد از آن هراس دارد یا تجربۀ اضطراب شدید در صورت مواجهۀ ناخواسته با آن چیز یا موقعیت می‎کشاند. برای فرد دچار اتوفوبیا، فکر و تجربۀ گذران زمان در تنهایی می‎تواند باعث بروز اضطراب شدید شود.
اصطلاح اتوفوبیا از کلمۀ "اتو" (به معنی خود) و کلمۀ "فوبیا" (به معنی ترس) می‎آید. در معنای ادبی آن، اتوفوبیا به معنی هراس فرد از شخص خویش [خویشتن‎هراسی] است.
به هر جهت این معنی ادبی از این کلمه آن چیزی نیست که اختلال سلامت روانی، اتوفوبیا، به آن اشاره دارد. در عرصۀ سلامت روانی اتوفوبیا زمانی بروز می‎کند که فرد از سپری کردن زمان در تنهایی هراس دارد.

چه تفاوتی بین اتوفوبیا و تنهایی وجود دارد؟
اتوفوبیا با احساس تنهایی یکی نیست. بسیاری از مردم وقتی دارای فعل و انفعال اجتماعی کافی نیستند یا فاقد روابط معنی‏دار هستند، احساس تنهایی می‎کنند. برخی از مردم حتی ممکن است در اتاقی که دیگران نیز در آنجا حضور دارند دچار احساس تنهایی شوند.
احساس اندوه به این دلایل موضوعی کاملاً عقلانی است و با تجربۀ اتوفوبیا تفاوت دارد. اتوفوبیا اضطرابی غیر عُقلایی و شدید است که به تحریک ایدۀ گذران زمان در تنهایی یا عدم حضور فردی خاص که بر توانایی انجام فعالیت‎های روزانۀ زندگی فرد مؤثر است، ایجاد می‎شود.

دیگر نام‎های اتوفوبیا
برخی نام‎های دیگر نیز برای اتوفوبیا وجود دارد که در معنی همگی آنها به همین اختلال اشاره دارند. این نام‎ها عبارتند از:
• مونوفوبیا
• ایزوفوبیا
• اریموفوبیا

علایم اتوفوبیا
اتوفوبیا می‎تواند در صورت وجود چشم‎انداز گذراندن بازۀ زمانی خاصی به تنهایی یا بدون حضور دیگران، باعث ایجاد اضطراب شدید در فرد مبتلا به اتوفوبیا شود.
علامت دیگر ممکن است این باشد که فرد دچار اتوفوبیا از این هراس داشته باشد که شخص مورد علاقۀ وی در صدد ترک اوست و در نتیجه او تنها خواهد شد.
به هر جهت اگر این وضعیت تنها علامتی باشد که شخص تجربه می‎کند، این احتمال وجود دارد که بتوان علت را در اختلال اضطراب جدایی جستجو کرد.
برخی از اوقات مردم دچار اتوفوبیا ممکن است حتی در شرایط حضور افراد دیگر در کنار خویش احساس جدافتادگی یا تنهایی کنند زیرا این احساس به آنان دست می‎دهد که ارتباطی میان آنان و دیگران وجود ندارد.
وقتی که تنها شوند مردم دچار اتوفوبیا ممکن است احساس کنند:
• عذابی در پیش رو است
• انگار امنیت ندارند
• از ورود مزاحمی می‎ترسند
• مقهور اضطراب شده‎اند
• انگار که قادر به نفس کشیدن نیستند
• انگار که این دم آن دم است که غش کنند
• انگار که وقت مرگشان فرا رسیده است
• انگار دیگر قادر نیستند به روشنی فکر کنند
• مجبورند فرار کنند یا همنشینی بیابند
اتوفوبیا در عین حال ممکن است به علایم فیزیکی همراه با حملات پانیک شامل موارد زیر منجر گردد:
• احساس گیجی
• تنفس سریع
• احساس ناخوشی
• افزایش ضربان قلب
• تعریق
• لرزیدن
تجربۀ اتوفوبیا می‏تواند به رفتارهای زیر منجر شود:
• رفتن به میان جمع برای اجتناب از تنهایی
• سعی به یافتن همنشین به محض تنها شدن
• عدم تمایل به ترک خود از سوی دیگران حتی وقتی این کار عملی نیست
• فقدان احساس عدم وابستگی در ارتباطات
علایم و رفتارهای مرتبط به اتوفوبیا ممکن است بر روابط شخصی فشار ایجاد کند.

علل و اختلالات مرتبط
دورنمای گذراندن وقت در تنهایی، حتی در محیطی به ظاهر ایمن و آشنا مثل محیط خانۀ خود شخص، برای فرد دچار اتوفوبیا می‎تواند محرک ایجاد اضطراب بیش از حد باشد.
اتوفوبیا یک اختلال سلامت روانی مبتنی بر ترس است. مبنای آن هیچ تهدید یا خطر واقعی نیست. مردم دچار اتوفوبیا ممکن است این نکته را درک کنند که آنچه احساس می‎نمایند غیر عقلایی است، اما این بدان معنی نیست که خواهند توانست تا علایم اختلال را در خود کنترل کنند.
علت بروز اتوفوبیا ناشناخته باقی مانده است. ممکن است مرتبط به تجاربی در دوران کودکی باشد که ترس از تنهایی را در کودک ایجاد کرده‌اند اما تحقیقی در حمایت از این نظریه وجود ندارد. مثال‎هایی در این مورد شامل مرگ یکی از والدین یا جدایی آنان از یکدیگر است.

اختلالات مرتبط
اتوفوبیا ممکن است بر اثر دیگر اختلالات اضطرابی ایجاد شود. برای مثال فردی که دچار حملات پانیک است ممکن است ترس از آن را در هنگامی که تنها است و کسی در کنار او نیست در خود توسعه دهد. این می‎تواند به ترس از تنها ماندن منجر گردد.
اتوفوبیا ممکن است به اگاروفوبیا مرتبط شود و گاهی از اوقات علامتی از این اختلال تلقی می‌شود. اگاروفوبیا یا حصرهراسی ترس از ناتوانی از فرار از یک مکان یا موقعیت است. برای مثال، فرد ممکن است آن را در هنگام سفر یا راه رفتن در یک مکان عمومی یا قدم زدن در یک ناحیۀ شلوغ بیرون از محیط خانه تجربه کند.
حصرهراسی می‎تواند اعتماد به نفس فرد را در توانایی‌اش به تکمیل وظایف توسط شخص خودش کاهش دهد. این ممکن است به ترس از گذراندن زمان در تنهایی منجر شود.
اتوفوبیا همچنین ممکن است با اختلال شخصیت حد مرزی مرتبط باشد. به هر جهت، در حال حاضر هیچ تحقیقی که اثبات کنندۀ این ارتباط باشد در دست نیست.

تشخیص
هر فرد دچار علایم اتوفوبیا باید به دکتر مراجعه کند. وقتی که دکتر هر گونه علل فیزیکی را برای بروز این علایم از تشخیص خارج کرده باشد، ممکن است فرد را برای بررسی وضعیت سلامت روانی به یک متخصص سلامت روانی ارجاع دهد.
متخص سلامJت روانی از فرد در مورد رفتار و احساسات وی پرسش می‎کند. این پرسش‎ها به متخصص کمک می‎کند تا وضعیت ذهنی فرد را مورد ارزیابی قرار دهد و به تشخیص هر گونه اختلال سلامت روان که ممکن است فرد دچار آن باشد نزدیک شود.
مواجهه با تشخیص ابتلا به اتوفوبیا، نگرانی ناشی از فوبیا به اندازۀ کافی قوی هست تا فرد را در فعالیت‎های روزانۀ زندگی دچار مشکل سازد.

مدیریت و درمان
درمان‎های اتوفوبیا شامل موارد زیر است:

درمان شناختی رفتاری (CBT)
این نوع درمان تکنیک‎های عملی را برای مدارا با اضطراب آنان در هنگام گذران وقت در تنهایی در اختیارشان قرار می‎دهد. بر مبنای اعلام "انستیتو ملی سلامت روانی"، در حدود 75 درصد مردم دچار فوبیاهای خاص می‎توانند با استفاده از CBT بر بیماری خود غلبه کنند.

تماس‎درمانی
بر مبنای تحقیق انجام شده در دانشگاه اکستر در انگلستان، تماس‎درمانی می‎تواند به شکستن چرخۀ معیوب اجتناب، در هنگامی که فرد دچار یک فوبیای خاص است، کمک کند. در اتوفوبیا، ترس از تنها ماندن باعث می‎شود تا مردم از گذراندن زمان در تنهایی اجتناب کنند. هر بار که آنان از گذراندن زمان در تنهایی اجتناب می‎کنند فکر روبه‎رو شدن با تنهایی سبب بروز اضطرابی بیش از پیش در بیمار می‎شود. با ایجاد تماس مکرر و کنترل شده بین فرد و فوبیای وی، تماس‎درمانی این چرخۀ معیوب را در هم می‎شکند و توانایی فرد را در تحمل تنهایی افزایش می‎دهد.

دارو
برخی از اوقات ممکن است فرد دچار تجربۀ اتوفوبیا در کنـار روان‎درمانی نیاز به دارو نیز داشته باشد. بتا بلوکرها که اثرات آدرنالین را بلوک می‎کنند (که در هنگام اضطراب ترشح می‎شود)، می‎تواند کمک کننده باشد. به عنوان جایگزین، بنزودیازپین‌ها که دارای اثرات آرام‎بخش هستند، می‎توانند به کاهش اضطراب در فرد کمک کنند. اما پزشکان سعی می‎کنند تا این داروها را فقط در مواقع شدت بیماری تجویز کنند زیرا این داروها می‏توانند سبب اعتیاد شوند.

دورنما
در صورت برخورداری از درمان اغلب مردم خواهند توانست تا اتوفوبیا را در خود به خوبی مدیریت کنند، و دورنما برای مردم دچار این اختلال مثبت است.
اگر فرد دچار اتوفوبیا با دکتر مشورت کند و مشتاق گرفتن درمان باشد، آنگاه این اختلال در وی احتمالاً بهبود پیدا خواهد کرد. با برخورداری از درمان درست و به موقع، به مرور زمان اضطرابی که فرد در هنگام مواجهه با تنهایی دچار آن می‎شود ممکن است به شکل قابل ملاحظه‎ای کاهش یابد یا به طور کامل از بین برود.

در همین زمینه مطالعه لینک زیر در وبسایت مهرین - اخبار سلامت توصیه می‎شود:
فوبیا - علل، علایم و تشخیص

Source:
What you need to know about autophobia
Last reviewed Thu 26 October 2017
By Lana Burgess
Reviewed by Timothy J. Legg, PMHNP-BC, GNP-BC, CARN-AP, MCHES