اضطراب / استرس

عرق سرد با تعریق معمولی از این نظر متفاوت است که عرق سرد به عنوان یک عامل خنک کنندۀ بدن عمل نمی‎کند

عرق سرد معمولاً نشانه‎ای از استرس ناگهانی و شدید است که منشأ آن ممکن است جسمانی یا روان‌شناختی یا ترکیبی از این هر دو مورد باشد. مردم معمولی در حدود 2 تا 4 میلیون غدۀ تعریق دارند. دو نوع متفاوت غدد تعریق وجود دارد: غدد اکرین، که در تمام بدن یافت می‎شوند و به کنترل دمای بدن کمک می‌کنند، و غدد اپوکرین، که مقدمتاً و بیشتر در کشالۀ ران و ناحیۀ زیر بغل یافت می‎شوند. عرق ایجاد شده توسط غده‎های تعریق اکرین اغلب شامل آب است که به پایین آوردن حرارت بدن کمک می‏کند. در حالی که گرما در برخی از مواقع می‎تواند محرک غدد تعریق اپوکرین شود، این غدد به طور معمول بر اثر استرس یا تغییرات هورمونی فعال می‎شوند، که این دلیل آن است که چرا غدد مزبور نقشی مهم در ایجاد عرق سرد دارند.

در موارد شدید اختلال اضطراب بیماری، این احساسات پایدار هستند و بهبود پیدا نمی‎کنند

اختلال اضطراب بیماری (بیماری خودبیمارپنداری) اختلالی در سلامت روانی است که در آن فرد دچار این نگرانی مدام است که مبتلا به بیماری است یا در بحبوحۀ ابتلاء به یک ناخوشی جدی قرار دارد. فرد دچار اختلال اضطراب بیماری ممکن است هیچ علامت جسمانی (فیزیکی) از بیماری نداشته باشد، یا اگر هم داشته باشد این علایم بسیار خفیف باشند. دکتر حتی علی‎رغم معاینه و بررسی نمی‌‏تواند این افراد را قانع کند که آنان دچار هیچ مشکل پزشکی نیستند. در صورت عدم درمان، اختلال اضطراب بیماری می‎تواند تشدید یابد و فرد را با این اعتقاد که ناخوش است دچار پریشان‎خیالی مداوم سازد، که این می‎تواند موجب بروز اختلال در زندگی روزانۀ فرد شود. اگر این باعث تشدید وضعیت گردد دکتر ممکن است تشخیص خود را به اختلال علایم بدنی تغییر دهد.

یکی از جاهایی که استرس می‎تواند بر آن تأثیر بگذارد پوست فرد است. استرس از راه‎های مختلف می‎تواند به پوست لطمه بزند.

اغلب مردم درجاتی از استرس را به عنوان بخشی از زندگی روزمره تجربه می‎کنند. رشد راش‎های پوستی یک علامت جسمانی استرس است که می‎تواند در همگی ما بروز یابد. به صورت منفرد اشکال خفیف استرس تأثیر اندکی بر جسم ما دارد. در هر حال، استرس مکرر یا مزمن می‎تواند موجب بروز عوارض جانبی شود.

علت اصلی بیش‌برانگیختگی PTSD است. بیش‌برانگیختگی به دلایل کمتر شایع در موارد ترک الکل بروز می‎کند

بیش‌برانگیختگی گروهی از علایم است که ممکن است مردم دچار اختلال استرس پس از ضربه دچار آنها شوند. اما نشانه‎های کلیدی بیش‌برانگیختگی کدامند و مردم چگونه می‎توانند این علایم را مدیریت کنند؟ برخی از مردم دچار اختلال اضطراب پس از ضربه (PTSD) دچار افزایش استرس می‎شوند. این ممکن است به حساس شدن بیش از حد آنها و ادای پاسخ زیاده از حد به محرک‎ها و اتفاقات دنیای اطراف فرد منجر گردد. این وضعیت افزایش حساسیت، بیش‌برانگیختگی نامیده می‎شود.

اتوفوبیا نوع خاصی از فوبیا است. فوبیای خاص نوعی اختلال اضطرابی است که شامل ترس بیش از حد، مداوم، غیر عُقلایی از یک شیء یا موقعیت مشخص است.

اتوفوبیا [تنهایی‌هراسی یا ترس از تنها ماندن] یک اختلال اضطرابی است که فکر و تجربۀ گذراندن زمان در تنهایی محرک ایجاد آن می‎شود. همانند دیگر اختلالات اضطرابی، اتوفوبیا ممکن است به بروز برخی علایم فیزیکی و نیز روان‎شناختی منجر شود. تجربۀ اتوفوبیا ممکن است پریشانی‎آور بوده و در صورت عدم درمان تأثیراتی منفی بر زندگی فرد بیمار بر جای بگذارد. درک اتوفوبیا و چگونگی درمان آن به مردم در مداوای این اختلال و چگونگی مدیریت آن کمک می‎کند. این مقاله در تعریف اتوفوبیا، علایم کلیدی آن و درمان‎های در دسترس کاوش می‎نماید.

اگرچه اختلات اضطراب قابل پیشگیری نیستند، راه‎هایی برای کاهش ریسک ابتلا به این اختلالات و روش‎هایی برای کنترل یا کاهش علایم آنها وجود دارد

اضطراب اصطلاحی عام برای چندین اختلال است که سبب بروز خشم، ترس، دلهره و نگرانی می‌شوند. این اختلالات بر چگونگی احساسات و رفتار ما تأثیر می‌گذارند، و می‎توانند باعث بروز علایم فیزیکی واقعی شوند. اضطراب خفیف، چیزی مبهم و نگران کننده است، در حالی که اضطراب شدید می‎تواند بسیار ناتوانی‎آور باشد، و به شدت بر زندگی روزانۀ فرد تأثیر بگذارد. مردم اغلب پیش از روبرو شدن با مسائل چالش‌برانگیز مثل امتحان دادن، معاینه، رفتن به یک رسیتال یا مصاحبه دچار نوعی احساس نگرانی عمومی می‌شوند. این احساسات به سادگی تعدیل می‌‎گردند و نرمال تلقی می‌شوند. اضطراب وقتی مسأله تلقی می‌شود که علایم آن توانایی فرد برای خوابیدن یا دیگر عملکردها را دچار اختلال کند. به طور کلی، اضطراب وقتی بروز می‎کند که واکنش به یک موقعیت خارج از حدی باشد که به طور معمول انتظار می‌رود.