اضطراب / استرس

اضطراب جدایی شایع‌ترین اختلال اضطرابی در کودکان زیر 12 سال است

احساس نگرانی یا اضطراب گهگاهی در کودکان، برای مثال در مواقعی که پا به مدرسه می‌گذارند یا به محیطی تازه نقل مکان می‌کنند نرمال است. اضطراب نوعی احساس عدم آرامش مثل نگرانی یا ترس است - واکنشی قابل درک در مورد کودکان در برابر تغییر یا وقایع استرس‌زا. اما در مورد برخی کودکان اضطراب بر رفتار و افکار روزمره آنان تأثیر منفی گذاشته، در وضعیت تحصیل، زندگی خانوادگی و اجتماعی آنان آثار منفی بر جای می‌گذارد. این زمانی است که نیاز به کمک تخصصی برای برطرف کردن مشکل، پیش از آنکه به معضلی جدی‌تر تبدیل شود، وجود دارد. بنابراین سؤال اینجاست که چگونه باید دانست که اضطراب در کودک شما به چنین مرحله‌ای رسیده است؟

دشوار است نوعی بیماری را تصور کنیم که در آن استرس نقشی تشدید کننده نداشته یا قسمتی از بدن را در نظر بگیریم که تحت استرس قرار نگیرد.

استرس هم برای بدن و هم برای ذهن ستوه‌آور است. این موضوع غیر معمول یا ناشایع نیست که مردم زیر استرس مداوم حس اشتیاق خود را نسبت به امور مختلف از دست بدهند. وقتی استرس کوتاه مدت باعث می‎شود تا مردان هورمون مردانه تستوسترون بیشتری تولید کنند، این تأثیر ادامه‎دار نیست. اگر استرس برای زمانی طولانی ادامه یابد، سطح تسوسترون در بدن مردان شروع به افت خواهد کرد. این وضعیت می‌تواند در تولید اسپرم اختلال ایجاد کرده و سبب اختلال نعوظ یا ناتوانی شود. استرس مزمن همچنین خطر ایجاد عفونت را در ارگان‎های جنسی مردان مثل پروستات و بیضه‌ها افزایش می‌دهد. در مورد زنان، استرس می‌تواند بر چرخه عادت ماهانه تأثیر منفی بگذارد. استرس می‎تواند به پریودهای دردناک‎تر، سنگین‎تر و بی‌نظمی پریود منجر شود. استرس مزمن همچنین باعث تشدید علایم جسمانی یائسگی می‌شود.

بر مبنای اعلام نظرسنجی سالیانه استرس توسط "انجمن آمریکایی روان‌شناسی" (APA)، میانگین سطح استرس در ایالات متحد آمریکا بر مبنای یک مقیاس 1 تا 10 در سال 2015 از 4.9 به 5.1 افزایش یافته است. دلایل اصلی در این میان شامل موضوعات کار یا پیشه و پول بوده‌اند.

استرس دفاع طبیعی بدن بر ضد عوامل مهاجم و خطر است. استرس بدن را از هورمون‎هایی اشباع می‌کند که سیستم‌های بدنی را برای مقابله با خطر در پیش رو آماده می‌کنند. این فرآیند زیر عنوان مکانیسم "بجنگ یا دررو" شناخته می‌شود. وقتی ما با چالشی مواجه می‎شویم بخشی از پاسخ ما به این چالش فیزیکی است. بدن منابعی را برای محافظت از ما، یا به واسطه ایستادگی و تقابل یا از طریق فرار به حداکثر سرعت ممکن، فعال می‎کند. بدن مقادیر بیشتری از مواد شیمیایی کورتیزول، آدرنالین و نورآدرنالین ترشح می‎کند. این فرآیند موجب تحریک افزایش ضربان قلب، افزایش آمادگی عضلانی، تعریق، و هشیاری می‌شود. تمامی این عوامل توانایی پاسخگویی به خطر یا موقعیت چالش‌برانگیز را بهبود می‌بخشند.

احساس سنگینی در قفسه سینه ممکن است بر اثر اختلالات مختلف روانی یا فیزیکی ایجاد شود.

احساس سنگینی در قفسه سینه ممکن است بر اثر اختلالات مختلف روانی یا فیزیکی ایجاد شود. مردم اغلب مواقع احساس سنگینی در قفسه سینه را با مشکلات قلبی مرتبط می‌کنند اما این ناراحتی می‌تواند نشانه‌ای از اضطراب یا افسردگی باشد. به هر حال، سنگینی قفسه سینه و درد آن می‎تواند علل متعددی داشته باشد و بهترین کار آن است که وقتی این علامت برای اولین بار بروز می‌کند شخص به پزشک مراجعه نماید. هر کسی که دچار درد ناگهانی، غیر قابل توضیح و شدید در قفسه سینه می‌شود باید به اورژانس مراجعه کند. احساس سنگینی یکی از راه‌هایی است که مردم درد قفسه سینه یا ناراحتی آن را توصیف می‌کنند. 

کودکان عموماً نمی‎توانند والیوم یا زاناکس مصرف کنند. سالمندان می‎توانند اما به طور معمول برای آنان دوز کم این داروها تجویز می‎شود. زنان باردار یا شیرده به طور معمول نمی‌توانند این دو دارو را مصرف کنند زیرا این داروها می‎توانند در رشد بچه اختلال ایجاد کنند.

والیوم و زاناکس برای درمان اضطراب استفاده می‎شوند. هر دو دارو متعلق به یک کلاس دارویی موسوم به بنزودیازپین‎ها هستند، که آرام‌بخش‎ محسوب می‎شوند. به هر حال تفاوت‌هایی کلیدی در عوارض جانبی و فعل و انفعال‎های دارویی آنها وجود دارد. این مقاله به کاوش در چگونگی عملکرد این داروها پرداخته و اثرات آنها را مقایسه می‎کند. والیوم و زاناکس نام‌های برند برای دو نوع داروی اضطراب است. نام ژنریک والیوم دیازپام و نام ژنریک زاناکس آلپرازولام است. بسیاری از علایم اضطراب با شدت‎های مختلف نتیجه بروز عدم توازن شیمیایی در مغز است. دارو می‌تواند به تغییر این عدم تعادل کمک کند. آرام‌بخش‌ها باعث کند شدن برخی عملکردها در بدن می‎شوند. این به فرد کمک می‌کند تا بخوابد یا احساس آرامش کند. 

اضطراب می‎تواند اثرات قابل توجهی بر روی بدن داشته باشد، و اضطراب درازمدت خطر بروز اختلالات جسمانی مزمن را افزایش می‎دهد

اضطراب می‌تواند بر سلامت جسم و ذهن تأثیر منفی بگذارد. در این مورد تأثیراتی درازمدت بر جسم و نیز ذهن مطرح است. اضطراب می‎تواند اثرات قابل توجهی بر روی بدن داشته باشد، و اضطراب درازمدت خطر بروز اختلالات جسمانی مزمن را افزایش می‎دهد. جامعه پزشکی به این نکته مشکوک است که اضطراب در امیگدلا توسعه پیدا می‎کند، ناحیه‎ای از مغز که پاسخ‎های عاطفی را مدیریت می‎کند. وقتی کسی مضطرب، دچار استرس یا ترس می‌شود، مغز پیام‎هایی را به دیگر قسمت‎های بدن ارسال می‎کند. پیام‎ها این نکته را القاء می‎کنند که بدن یا باید مقابله کند یا در صدد گریز باشد. پاسخ‎های بدن، برای مثال، از طریق ترشح ادرنالین و کورتیزول خود را نشان می‎دهد، که به عنوان هورمون‎های استرس شناخته می‎شوند.