• علایم تنوساینووایتیس [تنوسینوویت]
• علل و ریسک فاکتورهای تنوسینوویت
• تشخیص تنوسینوویت
• درمان تنوسینوویت
• نکاتی برای پیشگیری از تنوسینوویت
• زندگی با تنوسینوویت
تاندینیت زمانی مطرح است که عاملی - مثل انواع صدمات، بیماری، حرکات مکرر - باعث التهاب یکی از تاندون‌ها یا الیاف بافتی می‌شود که عضله را به استخوان متصل می‌کند. وقتی این مشکل غلاف بافتی دور تاندون را نیز تحریک کرده باشد شخص دچار تنوساینووایتیس [تنوسینوویت] می‌شود.
علایم تنوسینوویت
تاندون ملتهب شده ممکن است دردناک و متورم باشد. شخص ممکن است در هنگام استفاده از تاندون بیشتر متوجه مشکل شود به ویژه زمانی که حرکات تکراری مثل چکش زدن یا حرکات راکت تنیس علت آن بوده باشد.
وقتی غلاف تاندون متورم می‌شود، امکان انباشت مایع و وخیم‌تر شدن علایم وجود دارد. شخص ممکن است ورم مزبور را احساس کرده و در برخی موارد آن را ببیند. امکان دارد ناحیه دچار مشکل به قدری حساس شود که حتی لمس کردن آن ناراحت کننده باشد.
تنوسینوویت ممکن است در هر نقطه از بدن که در آن عضله و تاندون وجود دارد اتفاق بیفتد اما احتمال ایجاد آن در قسمت‌های زیر بیشتر است:
• شانه
• بالای بازو
• ساعد
• دست و انگشت
• زانو
• آشیل (بافت ضخیم و طناب مانندی که از ماهیچه ساق پا تا پاشنه پا امتداد می‌یابد)
اگر کسی این علایم را در شست دست خود داشته باشد وی احتمالاً دچار نوع خاصی از تنوسینوویت به نام تنوسینویت دی کروین شده است. این نوع تنوسینویت بر اثر التهاب یک تاندون در پایه شست ایجاد می‌شود. شخص ممکن است دچار موارد زیر شود:
• درد در امتداد شست مچ دست
• حالت گرفتگی یا صدا دادن در زمان استفاده از شست
• علایم به طور معمول در زمان سعی به مشت کردن دست یا در مشت گرفتن اشیاء یا چرخش مچ تشدید می‌شود
و در عین حال احتمال دچار شدن به این بیماری در زمان بارداری بیشتر است، اگرچه پزشکان علت این موضوع را نمی‌دانند.
علل و ریسک فاکتورهای تنوسینوویت
همیشه علت بروز تنوسینوویت (یا تاندینیت) مشخص نیست، اگرچه این بیماری عموماً در میانسالی شروع می‌شود. حرکات تکراری مثل پریدن، پرتاب کردن، یا دویدن ممکن است مؤثر باشند یا احتمال بروز آن در زمان بلند کردن وزنه‌های بیش از حد سنگین وجود دارد. حرکات تازه به ویژه روی سر، مثل رنگ زدن سقف نیز ممکن است در این مورد نقش داشته باشند.
ارتریت و بیماری‌های التهابی باعث فرسایش مفاصل و مشکلاتی در تاندون‌ها و بافت‌های اطراف می‌شوند. این وضعیت گاهی از اوقات به مشکلات درازمدت یا مزمن به شکل تنوسینوویت منجر می‌شود. موارد جدی می‌توانند به شکل کیست‌هایی درآیند که باعث پارگی یا گسست تاندون، تغییر شکل دست و دشواری استفاده از آن می‌شوند.
برخی داروها مثل آنتی‌بیوتیک فلوروکینولون (سیپرو، نوروکسین) و استاتین‌ها (داروهای مربوط به درمان هیپرتانسیون)، در عین حال ممکن است خطر صدمه تاندون را افزایش دهند و به تنوسینوویت منجر شوند.
تشخیص تنوسینوویت
پزشک عموماً می‌تواند تنوسینوویت را بر مبنای علایم و معاینه فیزیکی تشخیص دهد. پزشک ممکن است بر ناحیه آسیب دیده فشار بیاورد یا از بیمار بخواهد که حرکات خاصی را انجام دهد.
مردم باید حس خود را به پزشک بگویند. آیا دچار مور مور هستند؟ سوزش دارند؟ آیا مشکل در زمان استراحت بهبود پیدا می‌کند؟ پزشک باید از هر گونه افزایشی که در میزان کار یا الگوهای ورزش شخص ایجاد شده است باخبر شود.
اگر این مجموعه برای تشخیص مشکل کافی نباشد، پزشک ممکن است از MRI یا سونوگرافی برای تأیید تشخیص تنوسینویت و از تشخیص خارج کردن علل دیگر استفاده کند.
درمان تنوسینوویت
استراحت معمولاً قدم اول درمان است. هر قدر این استراحت سریع‌تر شروع شود کارآیی آن بیشتر خواهد بود. هر آنجایی که ممکن باشد مردم باید انجام امور مسبب بروز علایم را متوقف کنند. ممکن است برای از حرکت بازداشتن قسمتی از بدن نیاز به اسپلینت یا عضوبند باشد.
در زمان عود علایم استفاده از سرمادرمانی (یخ) به مدت 20 دقیقه در هر بار استفاده برای ناحیه دچار التهاب مفید است. گرمادرمانی ممکن است بیشتر برای تاندینیت مزمن مفید باشد.
داروهای غیر نسخه‌ای مثل داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی(NSAIDs) نیز می‌توانند مفید باشند. این امکان وجود دارد که بر مبنای گستردگی میزان درد و ورم یا دچار بودن شخص به بیماری‌هایی مثل ارتریت روماتوئید پزشک دوز بالاتر از میزان استاندارد داروهای مزبور را توصیه کند. در برخی موارد احتمال تزریق یک داروی کورتیکوستروئیدی برای کاهش التهاب وجود دارد.
وقتی ورم و درد فروکش کنند، شخص باید به آهستگی و ملایمت طیف حرکتی خود را افزایش دهد. اگر تنوسینوویت شدید باشد، پزشک یا فیزیوتراپیست ممکن است مجموعه‌ای از ورزش‌ها را برای کمک به رفع مشکل توصیه کنند. نیاز است تا شخص هر روزه چند بار حرکات مورد اشاره را انجام دهد.
در موارد نادر نیاز است تا بیمار برای ترمیم تاندون یا برداشتن ذرات کلسیم که می‌توانند انباشته شوند و سبب مشکلات تاندون گردند عمل جراحی انجام دهد.
نکاتی برای پیشگیری از تنوسینوویت
تنوسینوویت به طور معمول با تاندینیت شروع می‌شود. اگرچه همیشه علت بروز هر یک از آنها مشخص نیست، برخی موارد می‌توانند به کاهش ریسک کمک کنند.
• ایجاد وقفه. مردم باید سعی کنند تا زمان‌های طولانی را در یک وضعیت باقی نمانند. برای مثال، اگر کار زمان زیادی طول می‌کشد مردم باید هر 30 دقیقه یا بیشتر وقفه‌ای در کار خود ایجاد کنند. مردم نباید یک کار واحد را مکرراً و بدون درنگ انجام دهند. چه تایپ کردن مطرح باشد چه بازی بیس‌بال یا نواختن پیانو، مردم باید به بدن خود استراحت بدهند.
• یادگیری بلند کردن وزنه به روش درست. مردم باید در زمان بلند کردن چیزها دقیق عمل کنند. موقع در مشت گرفتن چیزها باید محکم اما نه با فشار زیاد در زمان بیش از حد سنگین بودن وزنه عمل کرد و باید از بلند کردن چیزها با درگیر کردن فقط یک سمت بدن خودداری شود.
• حرکت به شیوه درست. مردم باید در مورد تمامی فعالیت‌های فیزیکی و ورزش‌هایی که به آنها می‌پردازند شیوه درست حرکت را یاد بگیرند. در مورد تمامی ورزش‌ها تکنیک‌های کاملی وجود دارد که از صدمات پیشگیری می‌کنند. مربیان، مدرسان، تمرین دهندگان و فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به فراگیری شکل کامل تکنیک‌ها کمک کنند.
مردم باید پیش از ورزش بدن خود را گرم کنند. در حدود 5 تا 10 دقیقه دویدن با سرع کم یا پرش درجا ممکن است کافی باشد.
زندگی با تنوسینوویت
این موضوع مهم است که مردم به محض مواجه شدن با علایم به بدن خود استراحت دهند. در صورت عدم انجام این کار امکان پارگی تاندون یا غلاف آن وجود دارد که ترمیم آن دشوار است. اگر علایم بسیار دردناک باشند، برطرف نشوند، یا باعث توقف امور روزمره به مدت بیش از چند روز شوند مردم باید به دکتر مراجعه کنند. پزشک ممکن است به اختلالی زیربنایی برخورد کند که می‌توان آن را درمان کرد. پزشک ترکیب مناسبی از استراحت، دارو، و فیزیوتراپی را برای ریکاوری فرد توصیه خواهد کرد./
• دکتر تِیلر ویلر
• ترجمه هامیک رادیان
Source:
WebMD Medical Reference
What Is Tenosynovitis?
Reviewed by Tyler Wheeler, MD
On March 15, 2019
نظرات (0)