• علایم بیماری لگ-کالو-پرتس
• چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم
• علل بیماری لگ-کالو-پرتس
• ریسک فاکتورهای بیماری لگ-کالو-پرتس
• عوارض بیماری لگ-کالو-پرتس
• تشخیص بیماری لگ-کالو-پرتس
• درمان بیماری لگ-کالو-پرتس
بیماری لگ-کالو-پرتس یک اختلال مربوط به دوران کودکی که هنگامی ایجاد می‌شود که جریان خون به قسمت گرد (سر فمورال) مفصل ران به طور موقت مختل می‌شود و استخوان مزبور شروع به مردن می‌کند.
این استخوان تضعیف شده به تدریج از هم می‌پاشد و ممکن است شکل گرد خود را از دست بدهد. بدن در نهایت جریان خون را به داخل توپی مزبور دوباره برقرار می‌کند و بیمار التیام می‌یابد. اما اگر این توپی پس از التیام دیگر حالت مدور خود را نداشته باشد این وضعیت می‌تواند سبب درد و حالت گرفتگی یا خشکی شود. فرآیند کامل مرگ، شکستگی و نوسازی استخوان ممکن است چندین سال طول بکشد.
برای گرد نگه داشتن قسمت توپی مفصل در حد امکان پزشکان می‌توانند طیفی از درمان‌ها را برای حفظ ایمن آن در بخش گودی مفصل مورد استفاده قرار دهند. سوکت یا حفره مزبور در هنگام التیام آن به عنوان یک قالب برای سر فمورال متلاشی شده عمل می‌کند.
*اصل تصویر متعلق به مقاله اصلی از مایو کلینیک است
علایم بیماری لگ-کالو-پرتس
نشانه‌ها و علایم بیماری لگ-کالو-پرتس شامل موارد زیر است:
• لنگیدن (لنگ زدن) یا شل زدن (شلیدن)
• درد یا گرفتگی مفصل ران، درد کشاله ران، درد باسن، یا درد زانو
• محدود شدن دامنه حرکتی مفصل ران
بیماری لگ-کالو-پرتس به طور معمول گریبانگیز فقط یکی از دو مفصل ران می‌شود. در برخی از کودکان هر دو مفصل ران و به طور معمول در زمان‌های مختلف دچار این بیماری می‌شود.
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
در صورتی که کودک شروع به لنگیدن کرده یا از درد باسن، درد کشاله ران یا درد زانو شکایت داشته باشد، والدین باید او را به پزشک ارجاع دهند. اگر بچه دچار تب بوده یا نتواند وزن بدن خود را روی پا تحمل کند باید به مراقبت اورژانسی متوسل شد.
علل بیماری لگ-کالو-پرتس
بیماری لگ-کالو-پرتس زمانی بروز می‌کند که جریان خون به بخش گرد مفصل ران (سر فمورال) بسیار کاهش می‌یابد. بدون وجود جریان خون مناسب این استخوان‌ها پایداری خود را از دست می‌دهند و ممکن است به آسانی بشکنند و التیام قطعی پیدا نکنند. علت زیربنایی بیماری مزبور یعنی کاهش موقتی جریان خون به سر فمورال هنوز شناخته شده نیست.
ریسک فاکتورهای بیماری لگ-کالو-پرتس
ریسک فاکتورهای بیماری لگ-کالو-پرتس شامل موارد زیر است:
• سن. اگرچه بیماری لگ-کالو-پرتس می‌تواند مبتلابه کودکان در هر سنی شود، بیشترین شیوع آن مربوط به سنین 4 تا 8 سال است.
• جنسیت بچه. بیماری لگ-کالو-پرتس در پسران پنج بار بیش از دختران شایع است.
• نژاد. کودکان سفیدپوست بیش از کودکان سیاه‌پوست در معرض ابتلاء به این بیماری قرار دارند.
• جهش ژنتیکی. در تعداد قلیلی از موارد بیماری لگ-کالو-پرتس به نظر می‌رسد که با جهش‌هایی در برخی ژن‌ها مرتبط است.
عوارض بیماری لگ-کالو-پرتس
کودکان مبتلاء به بیماری لگ-کالو-پرتس در ریسک بالاتری برای ابتلاء به ارتریت مفصل ران در دوران بزرگسالی قرار دارند - به ویژه اگر مفصل ران آنها به شکلی غیر نرمال التیام پیدا کند. اگر پس از التیام استخوان‌های مفصل ران به شکل مناسب در کنار یکدیگر قرار نگیرند مفصل ممکن است خیلی زود دچار فرسودگی شود.
در مجموع کودکانی که با تشخیص ابتلاء به بیماری لگ-کالو-پرتس مواجه می‌شوند در دوران بعدی زندگی خویش 6 بار بیشتر محتمل است که دچار مشکلات مفصل ران شوند. هر قدر سن بچه در زمان تشخیص ابتلاء به بیماری لگ-کالو-پرتس کمتر باشد شانس او برای التیام مفصل ران به شکل نرمال و دارای شکل مدور بیشتر خواهد بود.
تشخیص بیماری لگ-کالو-پرتس
در طول معاینه بالینی پزشک ممکن است پاهای بچه را در جهات مختلف بچرخاند تا طیف حرکتی آنها را بررسی کند و ببیند که آیا این وضعیت‌ها سبب ایجاد درد می‌شوند یا خیر.
تست‌های تصویربرداری
این انواع تست برای تشخیص بیماری لگ-کالو-پرتس ضروری هستند و می‌توانند موارد زیر را شامل شوند:
• اشعه X. عکس‌های اشعه X اولیه ممکن است نرمال به نظر برسند زیرا احتمال آن هست که برای بروز تغییرات ایجاد شده توسط بیماری لگ-کالو-پرتس در تصاویر اشعه X به یک تا دو ماه زمان نیاز باشد. پزشک احتمالاً چند بار تست اشعه X را در یک دوره زمانی توصیه می‌کند تا بتواند سیر پیشرفت بیماری را دنبال کند.
• MRI. این فناوری از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تهیه تصاویر دقیق از استخوان و بافت نرم داخل بدن استفاده می‌کند. MRI می‌تواند در مقایسه با اشعه X تصاویر دقیق‌تری از آسیب استخوانی ایجاد شده توسط بیماری لگ-کالو-پرتس ارائه دهد، اما تصاویر مزبور همیشه مورد نیاز نیستند.
• اسکن استخوان. در این تست، مقدار کمی مواد رادیواکتیو به داخل یک ورید تزریق می‌شود. مواد مزبور به آن نواحی که در آنها استخوان در حال تلاشی و بازسازی است جذب می‌شود، بنابراین این نواحی خود را در تصاویر اسکن شده نشان خواهند داد. این تست می‌تواند شواهدی از بیماری لگ-کالو-پرتس را زودتر از آنچه اشعه X توانش را دارد ارائه دهد، اما برای تشخیص بیماری مورد بحث MRI به میزان زیادی جایگزین اسکن استخوان شده است.
درمان بیماری لگ-کالو-پرتس
در بیماری لگ-کالو-پرتس، فرآیند کامل مرگ استخوان، شکستگی و بازسازی آن می‌تواند تا چند سال طول بکشد. انواع درمان توصیه شده به موارد زیر بستگی دارد:
• سن بیمار در زمان آغاز علایم
• مرحله بیماری
• میزان آسیب‌دیدگی مفصل ران
وقتی بیماری لگ-کالو-پرتس به پیشرفت خود ادامه می‌دهد سر فمورال ضعیف و متلاشی می‌شود. در طول روند التیام بخش گود مفصل می‌تواند به عنوان یک حفره برای کمک سر فمورال متلاشی شده عمل کند تا این بخش بتواند شکل گرد خود را به دست بیاورد.
برای کارآیی این قالب، سر فمورال باید به شکل بسیار مناسبی داخل سوکت قرار گیرد. برخی اوقات این می‌تواند با نوع خاصی قالب پا همراه باشد که پاها را به مدت 4 تا 6 هفته از هم جدا نگه می‌دارد.
برخی کودکان برای اینکه توپی مفصل به درستی درون جای خود قرار گیرد نیاز به عمل جراحی دارند. این اقدام می‌تواند شامل ایجاد برش‌های گوه-شکل در استخوان ران یا لگن برای تصحیح وضعیت مفصل باشد.
عمل جراحی به طور معمول برای کودکان زیر 6 سال نیاز نیست. در این گروه سنی، سوکت مفصل ران به طور طبیعی قالب‌پذیرتر است بنابراین توپی و جای آن به شکل معمول بدون عمل جراحی با یگدیگر تناسب لازم را ایجاد می‌کنند.
درمان‌های دیگر
برخی کودکان به ویژه کودکان بسیار خردسال ممکن است به درمان‌های محافظه‌کارانه نیاز داشته یا اساساً نیاز به درمان نداشته باشند. درمان‌های محافظه‌کارانه شامل موارد زیر است:
• محدود کردن دامنه حرکت. دویدن و پریدن می‌تواند یه آسیب‌دیدگی مفصل ران شتاب دهد.
• عصای زیر بغل. در برخی موارد نیاز است تا کودک از تحمیل وزن خود بر مفصل ران آسیب دیده اجتناب کند. استفاده از عصای زیر بغل می‌تواند به محافظت از مفصل مزبور کمک نماید.
• فیزیوتراپی. وقتی مفصل دچار خشکی می‌شود، عضلات و رباط‌های اطراف ممکن است کوتاه شوند. ورزش‌های کششی می‌تواند به ایجاد انعطاف‌پذیری بیشتر در مفصل ران کمک کنند./
• مایو کلینیک
• ترجمه هستی فراست‌فر
Source:
Mayo Clinic
Legg-Calve-Perthes disease
June 08, 2018
مطالب پیشنهادی ما برای مطالعه
کدئین برای کودکان بسیار خطرناک است
آکادمی کودکان آمریکا اصرار دارد که والدین و مراقبان بهداشتی، دادن کُدئین به کودکان را متوقف کنند، و به آموزش‌های بیشتر در مورد ریسک‌ها و محدودیت‌های استفاده از کدیین در بیماران زیر 18 سال فراخوان می‌د
یک بار بیهوشی به بهرة هوشی کودکان خردسال آسیب نمی زند
یک مطالعة طولی همگروهی که در JAMA منتشر شده است عنوان می‌کند، یک بار قرار گرفتن در معرض مواد بیهوشی استنشاقی در کودکان دارای سن کمتر از 36 ماه با توسعة اختلالات عصبی و رفتار نابهنجار در دوران کودکی مر
نظرات (0)