ارولوژی / نفرولوژی

اگر کسی دچار پنوماتوری باشد نباید در مراجعه به پزشک برای مشخص کردن علت بروز این علامت سهل‎انگاری کند.

پنوماتوری [پنوماتوریا، نیماتوریا] اصطلاحی برای توصیف حباب‎های هوا در ادرار است. پنوماتوری به تنهایی یا خود به خود بیماری محسوب نمی‎شود اما می‎تواند علامتی در مورد برخی اختلالات مربوط به سلامت باشد. دورنما برای پنوماتوری به میزان زیادی بستگی به علت بروز این علامت دارد. اگر کسی دچار عفونت دستگاه ادراری باشد، احتمالاً مراجعه به پزشک و مصرف آنتی‎بیوتیک‎های تجویز شده به رفع مشکل خواهد انجامید. اگر کسی بر اثر دیورتیکولیت دچار فیستول شود، درمان برای رفع مشکل دارای چند مرحله خواهد بود. حتی با وجودی که علامت مورد بحث ممکن است مشکلی جدی برای سلامت نباشد، نباید آن را نادیده گرفت. پنوماتوری پیامی از سوی بدن در این مورد است که اتفاقی در مثانه یا روده فرد در حال رخ دادن است. اگر کسی دچار پنوماتوری باشد نباید در مراجعه به پزشک برای مشخص کردن علت بروز این علامت سهل‎انگاری کند.

مایکروپینس در کوران بارداری بروز می‌کند و اغلب نتیجه یک ناهنجاری فیزیولوژیک مرتبط به بارداری است.

مایکروپینس [ریزآلتی] در نوزادان و کودکان را می‌توان با سه تزریق داخل عضله تستوسترون درمان کرد. تحقیق نشان داده است که یک یا دو دوره تزریق سه مرحله‌‌ای تستوسترون (25 تا 50 میلی‌گرم) که به فواصل چهار هفته‌ای برای بچه انجام می‌شود می‌تواند باعث افزایش اندازه آلت تناسلی پسربچه بر مبنای طیف متناسب با سن وی گردد. برای پسربچه دچار مایکروپینس عمل ختنه باید تا زمان تکمیل درمان با تسوسترون به تعویق بیفتد. عموماً گفته می‌شود که این درمان بیشترین تأثیر را در پسربچه‌های زیر سه ساله دارد اما درمان مزبور می‌تواند تا برای پسربچه‎های 8 ساله نیز مفید باشد.

هیدرونفروز یک بیماری اولیه نیست بلکه اختلالی ثانویه است که بر اثر برخی بیماری‌های زیربنایی رخ می‌دهد. این اختلال ساختاری و نتیجه وجود انسداد یا بلوکاژی در سیستم ادراری است. گفته می‌شود که در حدود یک‌صدم نوزادان دچار هیدرونفروز هستند.

هایدرونفروسیس [هیدرونفروز] وضعیتی است که به طور معمول هنگامی ایجاد می‌شود که کلیه به علت عدم تخلیه کامل ادرار از کلیه به مثانه دچار ورم می‌شود. این ورم به طور معمول مبتلابه یکی از کلیه‌ها می‌شود اما هیدرونفروز می‎تواند هر دو کلیه را نیز درگیر کند. هیدرونفروز یک بیماری اولیه نیست بلکه اختلالی ثانویه است که بر اثر برخی بیماری‌های زیربنایی رخ می‌دهد. این اختلال ساختاری و نتیجه وجود انسداد یا بلوکاژی در سیستم ادراری است. گفته می‌شود که در حدود یک‌صدم نوزادان دچار هیدرونفروز هستند. کلیه ممکن است بر اثر ادرار موجود در آن به قدری بزرگ شود که بر دستگاه‌های مجاور فشار وارد کند. در صورت عدم درمان برای طولانی مدت این فشار می‌تواند به ناکارآیی دایمی کلیه منجر شود.

نفریت و بیماری کلیوی در نسل‎های مختلف خانواده‌ها ادامه پیدا می‌کنند، که این عنوان کننده احتمال وجود یک جزء ژنتیکی است.

نفرایتیس [نفریت] اختلالی است که در آن نفرون‌ها، واحدهای عملکردی کلیه‎ها ملتهب می‎شوند. این التهاب که زیر عنوان گلومرولونفریت شناخته می‎شود می‎تواند بر عملکرد کلیه تأثیر منفی داشته باشد. انواع مختلف نفریت وجود دارد که به دلایل مختلفی ایجاد می‎شوند. در حالی که برخی انواع آن به شکل ناگهانی بروز می‎کنند، مابقی به عنوان بخشی از یک اختلال مزمن ایجاد شده و نیاز به مدیریت دایمی دارند. چنین به نظر می‌رسد که نفریت و بیماری کلیوی در نسل‎های مختلف خانواده‌ها ادامه پیدا می‌کنند، که این عنوان کننده احتمال وجود یک جزء ژنتیکی است. برخی عفونت‌ها مثل HIV و انواع هپاتیت مثل هپاتیت B یا هپاتیت C نیز می‎توانند باعث ایجاد نفریت شوند.

احتباس ادرار می‌تواند به عنوان مشکلی برای کودکان نازاده ظاهر شود. یکی از نشانه‎های وجود انسداد در بچه متولد نشده پایین‌تر بودن میزان مایع آمنیوتیک نسبت به محدوده نرمال است.

احتباس ادرار (شاشبند) هنگامی مطرح می‌شود که ادرار نتواند به علت وجود برخی انواع انسداد (یا به شکل محدود یا به طور کامل) از طریق مجرای ادرار، مثانه یا حالب (میزنای) از بدن خارج شود. در این وضعیت ادرار به جای خروج از کلیه و ورود به مثانه به عقب برگشته، دچار سیر قهقرایی شده به درون کلیه برمی‌گردد. حالب‌های ادراری دو لوله هستند که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه حمل می‌کنند. شاشبند شدن می‎تواند سبب ورم و دیگر صدمات به یکی از کلیه‌ها یا هر دوی آنها شود. این اختلال می‌تواند هم زنان و هم مردان را درگیر کند. مشکل مزبور را حتی می‌توان در طول بارداری در مورد بچه نازاده نیز مشاهده کرد.

گاهی از اوقات نمی‎توان علت بروز خونریزی ادراری را یافت. در چنین مواردی پزشک ممکن است تست‎های پیگیری را توصیه کند به ویژه اگر فرد دارای ریسک فاکتورهای ابتلاء به سرطان مثانه مثل استعمال دخانیات، قرار گرفتن در معرض سموم زیست محیطی یا تاریخچه اشعه درمانی باشد

 اگرچه در بسیاری از موارد علت بروز خون در ادرار ممکن است بی‌ضرر باشد، خون در ادرار (هیماچوریا، هماچوری) می‎تواند نشان‎ دهنده یک اختلال جدی تلقی گردد. خونی که در ادرار قابل مشاهده باشد هماچوری مشهود نامیده می‎شود. خون درون ادرار که صرفاً زیر میکروسکپ قابل مشاهده باشد (هماچوری میکروسکپی) هنگامی مشخص می‌شود که پزشک ادرار را مورد آزمایش قرار می‎دهد. در هر دو حالت تعیین علت بروز خونریزی مهم است. درمان هماچوری به علت بروز آن بستگی دارد.