ارولوژی / نفرولوژی

هر فردی که به وجود توده‌ای درون بیضه‎های خود پی می‎برد باید به پزشک مراجعه کند. بررسی و معاینه منظم بیضه‎ها می‎تواند به مشخص شدن نشانه‎های زودرس سرطان بیضه منجر گردد

بیشتر توده‎های بیضه بی‌ضررند اما بعضی از آنها می‎توانند نشانه‎ای از یک اختلال جدی پزشکی باشند. معاینۀ شخصی منظم بیضه می‎تواند نشانه‎های اولیۀ سرطان بیضه را مشخص سازد. اکثریت توده‎های شکل گرفته شده در بیضه باعث ایجاد سرطان نمی‎شوند. توده‎های بیضه عموماً در نتیجۀ جمع شدن مایعات، عفونت یا ورم پوست یا وریدها ایجاد می‎گردند. در هر حال، تشخیص علت بروز توده بیضه در محیط خانه ممکن نیست. افراد در این مورد همیشه باید به توصیه‎های پزشکی متکی باشند. بروز توده و ورم درون بیضه‎ها یا روی پوست اطراف آنها می‎تواند طیفی از علل شامل موارد زیر داشته باشد.

پایوریا باعث ایجاد حالت کف‎آلود و چرکین در ادرار می‎شود که ممکن است با دیگر علایم همراه نباشد. تغییر رنگ یا بافت ادرار در پایوریا به علت افزایش تعداد سلول‎های سفید خون است

پایوریا یک نوع اختلال ادراری است که با افزایش تعداد سلول‎های سفید خون در ادرار مشخص می‎شود. پزشکان میزان بالا را در این مورد به عنوان وجود حداقل 10 سلول سفید خون در هر میلی‎متر مکعب ادرار سنتریفیوژ شده تعریف می‎کنند. پایوریا می‎تواند باعث کف‎آلود به نظر رسیدن ادرار شود یا نمایی ظاهری در آن ایجاد کند که انگار ادرار حاوی چرک است. پایوریا اغلب در مواقع بروز عفونت‎های دستگاه ادراری (UTIs) خود را نشان می‎دهد. در موارد نادر، پایوریا می‎تواند نشانه‎ای از عفونت ادراری بغرنج یا سپسیس باشد. پایوریای استریل نوعی از پایوریا است که در آن باکتری دیده نمی‎شود. در این موارد، این وضعیت ممکن است به یک باکتری کشف نشده، یک ویروس یا نوعی دیگر از اجرام یا برخی دیگر از اختلالات زیربنایی پزشکی مرتبط باشد.

بیشتر کیست‎های مثانه کوچکند و سبب بروز هیـچ علامتی نمی‎شوند. مردم صرفاً هنگامی دچار علایم می‎شوند که کیست‎ها به قدر کافی بزرگ شده باشند یا هنگامی که کیست‎ها ترکیده و سبب بروز عفونت شوند.

کیست ممکن است درون، بیرون یا در اطراف مثانه ادراری شکل بگیرد. کیست‌‏های مثانه صرفاً هنگامی شایعند که فرد دچار دیگر مشکلات مرتبط به سیستم ادراری شده باشد. چند نوع مختلف کیست مثانه وجود دارد که اغلب آنها سرطان‎زا نیستند. کیست‎های مثانه گرایشی به عدم ایجاد علامت از خود نشان می‎دهند. فرد ممکن است دچار تکرر ادرار یا ادرار دردناک شود و امکان اشتباه گرفتن اختلال مزبور با سیستیت وجود دارد. کیست‎های بسته‎های بافت پر از هوا، چرک، یا دیگر انواع مایع هستند. امکان بروز کیست در هر نقطه از بدن - داخل و خارج آن - وجود دارد. کیست‎های مثانه گرایشی به ایجاد شدن در دیوارۀ داخلی مثانه از خود نشان می‎دهند. 

تشخیص درست پولیپ مثانه حیاتی است زیرا در صورت عدم درمان پولیپ‌های سرطانی می‎توانند به سرعت گسترش یابند.

پولیپ‎های مثانه توده‎های کوچک و اغلب گل‎کلمی شکلی هستند که از جدار داخلی مثانه ادراری که در آنجا ادرار ذخیره می‎شود، بیرون می‎زنند. به طور معمول، پولیپ‎ها گروهی از سلول‎های غیر نرمال هستند که در امتداد غشاهای مخاطی بدن ظاهر می‎شوند، اگرچه امکان ایجاد آنها در تقریباً هر جای دیگر بدن نیز وجود دارد. پولیپ‎ها می‎توانند درون دستگاه‎های مختلف بدن شکل بگیرند و بی‌ضرر بوده یا به شکل بالقوه سرطانزا باشند. پولیپ‎های درون مثانه ممکن است سبب ایجاد علایمی نشوند و مردم می‎توانند برای کمک به پیشگیری از بروز آنها و اجتناب از ریسک فاکتورهای مرتبط قدم‎هایی را بردارند. به هر حال برای اجتناب از عوارض بالقوه جدی در هر مورد، نیاز به تشخیص و درمان مشخص وجود دارد.

در مورد بسیاری از مردم استرس می‎تواند محرک ایجاد اسپاسم مثانه یا عامل تشدید آن باشد

اسپاسم مثانه ادراری هنگامی بروز می‎کند که مثانه دچار انقباضات غیر ارادی می‎گردد که نتیجۀ آن ادرار کردن شخص است. این اسپاسم‎ها ممکن است دردناک باشند و در صورتی که به نیاز عاجل بیش از حد برای ادرار کردن یا نشت ادرار منجر شوند ممکن است وضعیت شرمندگی‎آوری ایجاد کنند. طیفی از اختلالات مختلف می‎توانند باعث ایجاد اسپاسم مثانه شوند اما خوشبختانه درمان‎های متعددی در مورد آنها در دسترس است. یکی از شایع‎ترین اختلالات مرتبط به اسپاسم مثانه، مثانه بیش‌فعال (OAB) نامیده می‎شود. این وضعیت در مردم دچار بی‎اختیاری عاجل موردی شناخته شده است. بر مبنای اعلام "بنیاد مراقبت ارولوژی، به همراه انجمن آمریکایی ارولوژی" در حدود 30 درصد مردان و 40 درصد زنان در ایالات متحد آمریکا علایم مثانه بیش‌فعال را تجربه می‎کنند.

عفونت کلیه مبتلابۀ 3 تا 4 مرد از هر 10.000 مرد و 15 تا 17 زن از هر 10.000 زن است.

عفونت کلیه که زیر عنوان عفونت رنال یا پیلونفرایتیس (پیلونفریت) نیز شناخته می‎شود، نوع شایعی از عفونت دستگاه ادراری است. باکتری‎ها اغلب مثانه یا مجرای ادرار را عفونی کرده و به یکی از کلیه‌ها یا هر دوی آنها گسترش می‎یابند.  زنان، مادران باردار، کودکان زیر 2 سال، و افراد در سنین بالای 60 سال بیشتر دچار عفونت کلیه می‎شوند. بنا به آمار عفونت کلیه مبتلابۀ 3 تا 4 مرد از هر 10.000 مرد و 15 تا 17 زن از هر 10.000 زن است. وقتی کسی دچار عفونت کلیه می‎شود به طور معمول علایم به سرعت و در طول یک روز یا حتی چند ساعت ظاهر می‎شوند.