• هانر وایتمن
• ترجمة محمدقاسم رافعی
پس از فهمیدن این موضوع که فعال شدن یک گیرندة خاص در مغز موش‌های صحرایی نشانه‌های مرتبط با پرخوری و مصرف غذاهای بی‌ارزش را کاهش می‌دهد، محققان یک گام دیگر به تولید دارویی که می‌تواند مانع از پرخوری شود نزدیک‌تر شده‌اند.
پرخوری – که به عنوان دوره‌های مکرر مصرف غذای بیش از حد تعریف می‌شود – شایع‌ترین اختلال خوردن در ایالات متحد آمریکا است، که تخمین زده می‌شود 3.5 درصد زنان و 2.5 درصد مردان مبتلاء به آن هستند.
افراد دچار پرخوری ممکن است در مورد از دست دادن کنترل خود موقع غذا خوردن، که با احساس گناه، شرم یا پریشانی دنبال می‌شود حرف بزنند. این دسته از افراد اغلب غذا را با سرعت بیش از حد معمول مصرف می‌کنند، و خوردن را تا موقع احساس ناخوشی ادامه می‌دهند.
از آنجا که افراد دچار پرخوری متمایل به انتخاب غذاهای ناسالم هستند و به ندرت از طریق ورزش غذای اضافی مصرفی خود را متوازن می‌کنند، اغلب اوقات دارای اضافه وزن یا دچار چاقی هستند.
روان‌درمانی و درمان شناختی رفتاری درمان‌های مؤثر برای پرخوری قلمداد می‌شوند، و از آنجا که افسردگی دلیل حدود 50 درصد موارد پرخوری است، داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است برای برخی پرخورها مفید باشد.
در هر حال، محققان ممکن است حالا راهی برای پیشگیری از پرخوری یافته باشند؛ آنها گیرندة 1 بلوک کنندة مرتبط به تریس آمین (TAAR1) را یافته‌اند – که می‌دانیم به مولکول‌هایی به نام تریس آمین متصل می‌شود که موش‌های صحرایی را از خوردن غذاهای آشغالی منع می‌کند.
نویسندة همکار مطالعه دکتر پی‌یترو کاتونه / Pietro Cottone مدیر همکار آزمایشگاه اختلالات اعتیاد و استادیار فارماکولوژی و روان‌پزشکی در دانشکدة پزشکی دانشگاه بوستن و تیمش نتایج مطالعة خود را در نشریه نوروپسیکوفارماکولوژی / Neuropsychopharmacology منتشر کرده‌اند.
آگونیست TAAR1 و توقف پرخوری
بر مبنای نظر محققان، مطالعات پیشین نشان داده‌اند که آگونیست‌های TAAR1 – ترکیباتی که به طور مستقیم گیرنده را فعال می‌کنند – می‌توانند اثرات رفتاری سوءمصرف مواد مخدر را کاهش دهند.
برای مطالعة خود، کاتونه و همکاران بر آن شدند تا تعیین کنند که آیا یک آگونیست TAAR1 – RO5256390- می‌تواند به کاهش رفتار غذا خوردن غیر نرمال در موش‌های صحرایی کمک کند.
تیم تحقیق ترکیب را روی یک مدل موشی که برای داشتن رفتار پرخوری پرورش یافته بودند آزمایش کردند.
موش‌ها به ویژه به خوردن غذاهای شیرین، با طعم شوکولات اعتیاد داشتند. در مقایسه با گروه کنترل، موش‌های پرخور به نشانه‌های مرتبط به چنین غذاهایی حساس بودند، و حتی آماده بودند تا برای رسیدن به آنها به اقدامات مخاطره‌آمیز دست بزنند.
محققان دریافتند که RO5256390 می‌تواند این رفتارهای پرخوری را در موش‌ها بلوک کند؛ می‌تواند مصرف غذاهای شیرین را کاهش دهد، نشانه‌های مرتبط به غذاهای آشغالی را مهار کند و موش‌ها از دست زدن به ورود به محیط ناایمن برای رسیدن به غذاهای شیرین منع کند.
پژوهشگران در تفسیر معنی یافته‌های خود می‌نویسند:
"روی‌هم رفته، این نتیاج شواهدی در این مورد فراهم می‌کند که آگونیسم TAAR1 یک درمان فارماکولوژیک تازه برای پرخوری اجباری است.
تحقیق در مورد مغز موش‌های دچار پرخوری پیش از دریافتRO5256390 نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، فعالیت TAAR1 در کورتکس اینفرالیمبیک آنها کاهش می‌یابد – ناحیه‌ای در مغز که در تصمیم‌گیری و عملکرد اجرایی نقش دارد.
بر مبنای نظر نویسندة اول مقاله، ادام هاول / Adam Howell، این نشان می‌دهد که TAAR1 در این ناحیه از مغز به عنوان "ترمز" عمل می‌کند و مانع از رفتار پرخوری می‌شود.
هاول می‌گوید: "سوژه‌های در تماس با غذاهای آشغالی این "ترمز" را از دست داده و رفتارهای شبه‌اعتیادی نابجا در مورد غذا نشان می‌دهند. ما می‌توانیم با فعال کردن این گیرنده عملکرد مزبور را برگردانیم."/
