• آنا ساندویو
• ترجمه محمدقاسم رافعی
بیماری پارکینسون فقط در سطح ایالات متحد آمریکا در حدود نیم میلیون نفر را رنج می‌دهد. تحقیق جدید چند زیست‌مارکر را شناسایی کرده است که میتوانند اختلالات شناختی متعارف این بیماری تباهی عصبی را پیش‌بینی کنند.
بر مبنای اعلام CDC، بیماری پارکینسون پس از آلزایمر شایعترین بیماری تباهی عصبی است. در ایالات متحد آمریکا در حدود 50000 نفر هر ساله با تشخیص این بیماری مواجه می‌شوند. به علاوه تخمین زده می‌شود که حدود 500.000 نفر در این کشور با این بیماری به زندگی ادامه میدهند.
در حالی که فعلاً هیچ معالجه‌ای برای پارکینسون وجود ندارد، درمان‌هایی برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری در دسترس است. در هر حال معمولاً پارکینسون زمانی تشخیص داده می‌شود که علایم بیماری بروز کردهاند و تشخیص در هنگامی صورت می‌گیرد که سلول‌های عصبی دیگر از دست رفتهاند. این موضوع باعث کاهش تأثیر درمان‌هایی می‌شود که هدف آنها به تأخیر انداختن پیشرفت بیماری است.
همچنان که NIH توضیح می‌دهد، داشتن "شاخص‌های قابل سنجش" - یا زیست‌مارکرهای - بیماری میتوند قابلیت درمانهای بالقوه برای پارکینسون را بهبود ببخشد، و متخصصان بالینی را به تشخیص زودهنگام بیماری قادر سازد، یعنی پیش از آنکه صدمات برگشت ناپذیر در بیمار ایجاد شده باشد. تشخیص زودهنگام بیماری همچنین به تسهیل آزمونهای بالینی منجر می‌شود و به محققان امکان آزمایش درمانهای جدید را می‌دهد.
یک مطالعۀ جدید – منتشر شده در نشریۀ One PLOS – از شناسایی زیست‌مارکرهایی خبر می‌دهد که اختلالات شناختی مرتبط به پارکینسون را پیش‌بینی می‌کنند. تحقیق جدید - به رهبری دکتر دانیل واینتروب / Daniel Weintraub، از دانشگاه پنسیلوانیا - عنوان می‌کند که زیست مارکرهای شناسایی شده میتوانند پیش‌بینی کنند که در میان افراد دارای تشخیص بیماری پاریکنسون چه کسانی در طول سه سال نخست پس از تشخیص دچار نزول شناختی خواهند شد.
اتروفی مغز، کمبود دوپامین، و پیش‌بینی ژن‌های نزول شناختی
محققان 433 بیمار از 33 مرکز بینالمللی را که به تازگی با تشخیص ابتلاء به پارکینسون مواجه شده بودند، برای بررسی اختلالات حرکتی مورد تحقیق قرار دادند. بیماران در زمان آغاز مطالعه در سال 2010 هیچگونه نشانۀ اختلال شناختی نداشتند.
بیماران به مدت سه سال از نظر بالینی پیگیری شدند. با هدف دستیابی به برخی زیست مارکرهای دارای قدرت پیش‌بینی بالقوه، محققان یکسری از آزمایشها را انجام دادند.
آنها 11 پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی (SNPs یا تنوعات ژنتیکی) را که پیشتر با شناخت در بیماری پارکینسون مرتبط شده بودند مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها همچنین مایع مغزی نخاعی را برای بررسی بتا – املوئید، چینها و سطوح آلفا سینوسلین آنالیز کردند. در نهایت، محققان طیفی از اسکنهای مغزی شامل MRI و CT اسکن را انجام دادند.
دکتر واینتروب و همکارانش به بررسی انتقال دهندههای دوپامین پرداختند. آنها پروتئینهایی هستند که دینامیک انتقال دهندۀ عصبی دوپامین را در مغز کنترل می‌کنند و سطح غیر نرمال آنها پیشتر با بیماری پارکینسون مرتبط دانسته شده است. محققان همچنین حجم و تراکم مغز را بررسی کردند.
در کل در طول سراسر مطالعه 15 تا 18 درصد بیماران دچار اختلالات شناختی شدند.
زیست مارکرهایی که به عنوان پیش بینی کنندۀ نزول شناختی تعیین شدند عبارت بودند از: بروز کمبود دوپامین، کاهش "انتشار یابنده" در حجم مغز در محدودههای فرونتال، تمپورال، پاریتال، و لوبهای اسیپیتال، سطوح پاتولوژیک پلاکهای بتا - املوئید - درست شبیه به همان مواردی که در بیماری آلزایمر مشاهده می‌شود - و برخی متغیرهای ژنتیکی.
مطالعه به وجود SNPs در ژن‌های COMT و BDNF که پیشتر نشان داده شده است که باعث تقویت نزول شناختی می‌شوند، پی برد.
محقق رهبر مطالعه یافتههای کلیدی تحقیق را مرور می‌کند:
"اختلال شناختی بار دیگر به میزان 50 تا 200 درصد در چندین سال اول بیماری، بسته به تعریف مورد استفاده، افزایش پیدا می‌کند، و به طور مستقل توسط تغییرات زیست مارکرهای مرتبط با نیگرواسترادیول یا کمبود دوپامینرژیک کورتیزول، اتروفی فراگیر مرتبط به امکان تأثیر گسترش بیماری تباهی عصبی، پاتولوژی پلاک املوئید بیماری همراه آلزایمر، و ترکیبی از عوامل ژنتیکی افزایش پیدا می‌کند."
برخی از محدودیتهای تحقیق شامل نمونههای آن هستند که عمدتاً سفیدپوست و دارای تحصیلات عالی بودند. بنابراین یافتههای مطالعه قابل تعمیم به دیگر گروههای قومی اجتماعی نیست. در هر حال، باید نتایج مطالعه توسط تحقیقات پیگیرانه تأیید شود، و محققان آزمونهای بالینی برای درمان‌هایی که میتوانند از نزول شناختی مرتبط به بیماری پارکینسون پیشگیری کنند طراحی خواهند کرد.
Source:
medicalnewstoday.com
Biomarkers for cognitive impairment in Parkinson's revealed
Written by Ana Sandoiu
Published: Fri 19 May 2017
نظرات (0)