آلزایمر / زوال عقل / دمانس

زوال عقل عروقی (دمانس عروقی) صدمه دیدن مغز بر اثر کاهش جریان خون است

زوال عقل عروقی زمانی بروز می‌کند که محدود شدن جریان خون به مغز باعث آسیب‌ دیدن سلول‌های مغزی می‌شود. بدون ورود خون تازه کافی به مغز سلول‌های مغز ممکن است آسیب دیده یا بمیرند. فرآیند ترمیم در این سلول‌ها کُند است و بدن همیشه قادر نیست تا برای آنها جایگزین ایجاد کند. علایم زوال عقل عروقی ممکن است به شکل ناگهانی مثل موارد مربوط به استروک یا اتفاقات ایسکمیک، بروز کند. در موارد دیگر صدمه به سلول ممکن است در طول زمان انباشته شود. اگر چنین موردی مطرح باشد علایم بیماری تدریجاً بدتر می‌شود. اثرات زوال عقل عروقی می‌تواند در طیفی از خفیف تا شدید بروز کند.

بیماری آلزایمر شایع‌ترین شکل زوال عقل است

بیماری آلزایمر نوعی اختلال مغز و اعصاب است که در آن مرگ سلول‌های مغزی باعث کاهش حافظه و نزول شناختی می‌شود. آلزایمر یک بیماری تباهی یا انحطاط عصبی است. نخست علایم این بیماری خفیف است اما به مرور زمان شدیدتر می‌شود. در سال 2016، محققان یافته‌هایی را انتشار دادند که بر مبنای آنها تغییر در حس شوخ‌طبیعی فرد می‌تواند یک نشانۀ اولیه برای آلزایمر باشد. تحقیقات اخیر عنوان می‌کنند که ویژگی‌های آلزایمر مثل ضایعات مغزی ممکن است در دوران میانسالی وجود داشته باشد، اگرچه علایم بیماری تا دوران متأخر زندگی فرد بروز نمی‌کنند.

بیماری پارکینسون فقط در سطح ایالات متحد آمریکا در حدود نیم میلیون نفر را رنج می‌دهد. تحقیق جدید زیست مارکرهایی را شناسایی کرده است که می‎توانند اختلالات شناختی متعارف این بیماری تباهی عصبی را پیش‌بینی کنند.

بر مبنای اعلام "انستیتو ملی سالخوردگی" بیماری آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است.

زوال عقل [دمانس] اصطلاحی است که برای توصیف طیفی از علایم آسیب زننده به عملکرد شناختی شامل توانایی تفکر، یادآوری و استدلال به کار می‌رود. زوال عقل گرایشی به تشدید در گذر زمان دارد بنابراین نشانه‌های اولیه کلیدی معدودی در دسترس است. زوال عقل زمانی بروز می‌کند که سلول‌های عصبی در مغز شخص از کار کردن بازمی‌مانند. اگرچه این موضوع به طور معمول در مردمان پیر اتفاق می‌افتد، بخشی ناگزیر از سالخوردگی محسوب نمی‌شود. زوال مغز به شکل طبیعی برای هر کسی در روند پیر شدن بروز می‌کند اما روند این زوال در مردم دچار دمانس سریع‌تر است. انواع مختلفی از زوال عقل وجود دارد. بر مبنای اعلام "انستیتو ملی سالخوردگی" بیماری آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است. 

اگرچه احتمال بروز زوال عقل با پیری افزایش می‎یابد، زوال عقل جزء نرمال پیری محسوب نمی‎شود.

زوال عقل به خودی خود یک بیماری واحد نیست، بلکه اصطلاحی عام برای تشریح علایم اختلال در حافظه، ارتباط و تفکر است. اگرچه احتمال بروز زوال عقل با پیری افزایش می‎یابد، زوال عقل جزء نرمال پیری محسوب نمی‎شود. اختلال شناختی خفیف مثل حافظۀ کوتاه مدت ضعیف‎تر می‎تواند به عنوان یک بخش نرمال سالخوردگی بروز کند. این وضعیت به عنوان نزول شناختی وابسته به پیری شناخته می‎شود و متفاوت از زوال عقل است زیرا سبب بروز مشکلات قابل ملاحظه‎ای نمی‎شود. زوال عقل توضیح دهندۀ دو علامت یا بیشتر است که شدت آنها برای آسیب زدن به فعالیت‎های روزمره کافی است.

عوامل متعدد می‌توانند به انواع مختلف زوال عقل منجر شوند، اما این بیماری‌ها همواره با برخی اشکال آسیب سلول‌های عصبی همراه هستند. این موضوع که زوال عقل تا چه حد به مبتلایان آسیب می‌رساند همچنین به محل بروز آسیب در مغز بستگی دارد.

"زوال عقل" اشاره به طیفی از اختلالات دارد که به مغز آسیب می‌رسانند. افراد دچار زوال عقل عموماً با تفکر، تعقل و حل مسایل دچار مشکل می‌شوند. زوال عقل می‌تواند اثرات شدیدی بر روی حافظه داشته باشد و برخی از انواع آن می‌تواند به ناتوانی‌های جسمانی نظیر مورد بیماری آلزایمر منجر شود. اختلالات متابولیک، مشکلات غدد درون‌ریز، کمبودهای تغذیه‌ای و عفونت‌ها برخی از دلایل بروز انواع زوال عقل محسوب می‌شوند. اگرچه احتمال بروز زوال عقل در افراد مُسن بیشتر است، این بیماری بخشی از فرآیند پیری محسوب نمی‌شود و می‌تواند به مردم جوان‌تر نیز آسیب برساند.