آسم / سیستم تنفسی

در برخی از موارد این سرفه‌ها هیچ علت آشکاری ندارند.

سرفه عملی واکنشی است که باعث پاکسازی راه هوایی از مواد محرک و مخاط می‌شود. دو نوع سرفه وجود دارد: سرفه مولد و سرفه غیر مولد. سرفه مولد خلط و مخاط ایجاد و ریه‌ها را پاکسازی می‌نماید. سرفه غیر مولد که زیر عنوان سرفه خشک نیز شناخته می‌شود خلط یا مخاط تولید نمی‌کند. اختلالات متعددی - از انواع آلرژی گرفته تا ریفلاکس اسید - می‌توانند باعث ایجاد سرفه خشک شوند. در برخی از موارد این سرفه‌ها هیچ علت آشکاری ندارند. فارغ از علت، سرفه خشک ادامه‌دار می‌تواند تأثیراتی جدی بر زندگی روزمره داشته باشد به ویژه اگر این سرفه در طول شب تشدید شود.

عوامل متعددی می‌توانند به هیپرونتیلاسیون منجر شوند. این اختلال عموماً بر اثر اضطراب، حمله پانیک، خشم و عصبانیت یا استرس ایجاد می‌شود. هیپرونتیلاسیون اغلب شکل حمله پانیک به خود می‌گیرد.

هیپرونتیلاسیون وضعیتی است که در آن تنفس (دم و بازدم) در فرد بسیار سریع می‌شود. تنفس سالم با وجود تعادل درست میان عمل دم (فرو بردن اکسیژن در ریه) و عمل بازدم (خارج شدن دی‎اکسید کربن از ریه) مشخص می‌گردد. در زمان بروز هیپرونتیلاسیون این تعادل با خارج شدن دی‎اکسید کربن به میزان بیش از فرو بردن اکسیژن بر هم می‎خورد. وضعیت مورد بحث سبب کاهش سریع دی‌اکسید کربن در بدن و افزایش میزان اکسیژن در آن می‎شود. کمبود میزان دی‎اکسید کربن به باریک شدن رگ‎های خونی تغذیه کننده مغز منجر می‌گردد. این کاهش میزان خون به مغز علایمی مثل سبکی سر و مور مور انگشتان دست ایجاد می‌کند. هیپرونتیلاسیون شدید می‎تواند به از دست دادن هشیاری منجر شود.

ارتوپنیا (ارتوپنه) تنگی نفس یا دشواری تنفس در هنگام دراز کشیدن است. ارتوپنه از کلمات یونانی "ارتو" به معنی سرراست یا قائم یا عمودی و "پنیا" به معنی "نفس کشیدن" می‎آید

ارتوپنیا (ارتوپنه) تنگی نفس یا دشواری تنفس در هنگام دراز کشیدن است. ارتوپنه از کلمات یونانی "ارتو" به معنی سرراست یا قائم یا عمودی و "پنیا" به معنی "نفس کشیدن" می‎آید. اگر کسی دچار این علامت باشد، در هنگامی که دراز کشیده است با دشواری تنفس کردن مواجه خواهد شد. این اختلال زمانی که فرد در حالت نشسته یا ایستاده قرار می‎گیرد، بهبود پیدا می‎کند. در اغلب موارد ارتوپنه نشانه‎ای از نارسایی قلبی است. ارتوپنه با دیس‌پنه (دیس‌پنیا) متفاوت است که دشواری تنفس کردن در طول فعالیت‎های جسمانی سبک است. اگر کسی دچار دیس‌پنه باشد، فرد فارغ از آنکه در حال انجام فعالیتی باشد یا اینکه بدن وی در هنگام نفس کشیدن در چه حالتی قرار گرفته باشد، خود را با مشکل تنگی نفس مواجه می‎بیند.

در حالی که بسیاری از علایم بیماری انسدادی ریه و بیماری تحدیدی ریه مشابهند، علل علایم متفاوت است

بیماری انسدادی ریه نوعی بیماری ریوی است که به علت انسداد یا گرفتگی راه‎های هوایی ایجاد می‌شود. انسداد به ریه‌ها آسیب می‌زند و سبب باریک شدن راه‌های هوایی می‌گردد. این آسیب به دشواری تنفسی منجر می‌شود. وقتی کسی تنفس می‌کند، هوا از نای وارد یک‌سری لوله به نام برونکای (برونش، نایژه) می‌شود، که به تدریج کوچک‌تر می‎شوند. در انتهای این لوله‌ها شاخه‌های کیسک‌های* هوایی به نام آلویولی قرار دارند. در ریه سالم آلویولی با هوا پر شده و اکسیژن از عروق خونی که در آنها وجود دارد عبور می‌کند. همزمان، خون دی‌اکسید کربن را برای عمل بازدم به آلویولی برمی‌گرداند.

در مردم مبتلاء به دیگر مشکلات پزشکی که دچار ضعف سیستم ایمنی هستند، نرخ مرگ و میر ناشی از امپاییما در حد 40 درصد موارد بیماری است.

امپاییما که پایوتوراکس یا پیورولنت پلورایتیس نیز نامیده می‎شود اختلالی است که در آن چرک در ناحیه بین ریه‌ها و سطح داخلی دیواره قفسه سینه انباشته می‌گردد. این ناحیه زیر عنوان فضای پلورال شناخته می‌شود. چرک مایعی پر شده با سلول‌های ایمنی، سلول‌های مرده و باکتری‎ها است. چرک جمع شده در فضای پلورال با سرفه خارج نمی‌شود. در عوض نیاز است تا این چرک با استفاده از سوزن یا عمل جراحی تخلیه شود. امپاییما معمولاً پس از پنومونی (ذات‌الریه) بروز می‎کند.

تنگی نفس شدید که علامت اصلی ARDS محسوب می‎شود به طور معمول در فاصلۀ چند ساعت تا چند روز پس از ایجاد آسیب‎دیدگی یا عفونت آغاز می‎شود

سندرم دیسترس تنفسی حاد (سندرم زجر تنفسی حاد) (ARDS) هنگامی بروز می‎کند که مایع در کیسک‎های* هوایی کوچک و انعطاف‌پذیر ریه‎ها (آلوئولی) جمع می‎شود. مایع مزبور مانع از پر شدن ریه‎ها با میزان کافی هوا می‎گردد که این بدان معنی است که میزان اکسیژن دریافتی در جریان خون کاهش پیدا می‎کند. این وضعیت مانع از دسترسی دستگاه‎های بدن به اکسیژن مورد نیاز برای ارائۀ عملکرد کامل خود می‎گردد. ARDS به طور معمول در کسانی بروز می‎کند که پیشتر دچار بیماری‎های جدی شده‎اند و نیز در مورد کسانی بیشترین شیوع را دارد که دچار آسیب‎دیدگی جدی هستند. تنگی نفس شدید که علامت اصلی ARDS محسوب می‎شود به طور معمول در فاصلۀ چند ساعت تا چند روز پس از ایجاد آسیب‎دیدگی یا عفونت آغاز می‎شود. بسیاری از مردم دچار علایم ARDS زنده نمی‏‌مانند. خطر مرگ با بالا بودن سن و شدت بیماری افزایش پیدا می‎کند. از میان مردمی که پس از ابتلاء به ARDS زنده می‎مانند برخی به طور کامل بهبود می‎یابند حال آنکه دیگران دچار آسیب‎دیدگی دایمی ریه‎ها می‎شوند.