آسم / سیستم تنفسی

در مردم مبتلاء به دیگر مشکلات پزشکی که دچار ضعف سیستم ایمنی هستند، نرخ مرگ و میر ناشی از امپاییما در حد 40 درصد موارد بیماری است.

امپاییما که پایوتوراکس یا پیورولنت پلورایتیس نیز نامیده می‎شود اختلالی است که در آن چرک در ناحیه بین ریه‌ها و سطح داخلی دیواره قفسه سینه انباشته می‌گردد. این ناحیه زیر عنوان فضای پلورال شناخته می‌شود. چرک مایعی پر شده با سلول‌های ایمنی، سلول‌های مرده و باکتری‎ها است. چرک جمع شده در فضای پلورال با سرفه خارج نمی‌شود. در عوض نیاز است تا این چرک با استفاده از سوزن یا عمل جراحی تخلیه شود. امپاییما معمولاً پس از پنومونی (ذات‌الریه) بروز می‎کند.

تنگی نفس شدید که علامت اصلی ARDS محسوب می‎شود به طور معمول در فاصلۀ چند ساعت تا چند روز پس از ایجاد آسیب‎دیدگی یا عفونت آغاز می‎شود

سندرم دیسترس تنفسی حاد (سندرم زجر تنفسی حاد) (ARDS) هنگامی بروز می‎کند که مایع در کیسک‎های* هوایی کوچک و انعطاف‌پذیر ریه‎ها (آلوئولی) جمع می‎شود. مایع مزبور مانع از پر شدن ریه‎ها با میزان کافی هوا می‎گردد که این بدان معنی است که میزان اکسیژن دریافتی در جریان خون کاهش پیدا می‎کند. این وضعیت مانع از دسترسی دستگاه‎های بدن به اکسیژن مورد نیاز برای ارائۀ عملکرد کامل خود می‎گردد. ARDS به طور معمول در کسانی بروز می‎کند که پیشتر دچار بیماری‎های جدی شده‎اند و نیز در مورد کسانی بیشترین شیوع را دارد که دچار آسیب‎دیدگی جدی هستند. تنگی نفس شدید که علامت اصلی ARDS محسوب می‎شود به طور معمول در فاصلۀ چند ساعت تا چند روز پس از ایجاد آسیب‎دیدگی یا عفونت آغاز می‎شود. بسیاری از مردم دچار علایم ARDS زنده نمی‏‌مانند. خطر مرگ با بالا بودن سن و شدت بیماری افزایش پیدا می‎کند. از میان مردمی که پس از ابتلاء به ARDS زنده می‎مانند برخی به طور کامل بهبود می‎یابند حال آنکه دیگران دچار آسیب‎دیدگی دایمی ریه‎ها می‎شوند.

نشانه‎های اولیه آسم در کودکان خردسال می‎تواند خس خس برگشت کننده سینه به تحریک یک ویروس سیستم تنفسی باشد. همچنان که سن کودک بیشتر می‎شود، میزان آسم همراه آلرژی‎های سیستم تنفسی شیوع ببشتری پیدا می‎کند.

آسم در کودکان نوعی آسم متفاوت از آسم بزرگسالان نیست، اما کودکان ممکن است در این بیماری با چالش‌های منحصر به فردی مواجه باشند. آسم در کودکان یک عامل اصلی در مراجعه به بخش اورژانش، بستری شدن کودکان در بیمارستان و از دست رفتن روزهای تحصیل محسوب می‎شود. بدبختانه آسم در کودکان قابل علاج نیست، و علایم بیماری ممکن است تا دوران بزرگسالی ادامه پیدا کنند. اما در صورت برخورداری از درمان درست، والدین و کودک می‎توانند علایم بیماری را تحت کنترل قرار دهند و از آسیب‎دیدگی ریه‎های در حال رشد کودک پیشگیری کنند. در آسم دوران کودکی ریه‎ها و راه‎های هوایی در صورت قرار گرفتن در معرض برخی محرک‎ها مثل استنشاق گرده‎های معلق در هوا یا سرماخوردگی یا ابتلاء به دیگر عفونت‎های سیستم تنفسی به آسانی ملتهب می‎شوند. آسم در کودکان می‎تواند باعث بروز علایم آزاردهنده در زندگی روزمره شده و در بازی، ورزش، تحصیل و خواب کودکان اختلال ایجاد کند. در مورد برخی کودکان آسم کنترل نشده می‎تواند به حملات خطرناک آسم منجر شود.

ارتوپنیا (ارتوپنه) تنگی نفس یا دشواری تنفس در هنگام دراز کشیدن است. ارتوپنه از کلمات یونانی "ارتو" به معنی سرراست یا قائم یا عمودی و "پنیا" به معنی "نفس کشیدن" می‎آید

ارتوپنیا (ارتوپنه) تنگی نفس یا دشواری تنفس در هنگام دراز کشیدن است. ارتوپنه از کلمات یونانی "ارتو" به معنی سرراست یا قائم یا عمودی و "پنیا" به معنی "نفس کشیدن" می‎آید. اگر کسی دچار این علامت باشد، در هنگامی که دراز کشیده است با دشواری تنفس کردن مواجه خواهد شد. این اختلال زمانی که فرد در حالت نشسته یا ایستاده قرار می‎گیرد، بهبود پیدا می‎کند. در اغلب موارد ارتوپنه نشانه‎ای از نارسایی قلبی است. ارتوپنه با دیس‌پنه (دیس‌پنیا) متفاوت است که دشواری تنفس کردن در طول فعالیت‎های جسمانی سبک است. اگر کسی دچار دیس‌پنه باشد، فرد فارغ از آنکه در حال انجام فعالیتی باشد یا اینکه بدن وی در هنگام نفس کشیدن در چه حالتی قرار گرفته باشد، خود را با مشکل تنگی نفس مواجه می‎بیند.

در کودکان خردسال، تشخیص آسم ممکن است دشوار باشد زیرا تست‎های عملکرد ریه در کودکان سنین زیر 5 سال دقیق نیستند. دکتر ممکن است پایۀ تشخیص را بر مبنای اطلاعات مشروحی که از سوی والدین و خود کودک در مورد علایم به دست می‎آورد استوار کند.

تشخیص آسم ممکن است دشوار باشد. دکتر به سرشت و تواتر علایم بروز یافته در کودک دقیق می‎شود و ممکن است تست‎هایی را برای از تشخیص خارج کردن دیگر اختلالات و شناسایی محتمل‎ترین علت بروز علایم در کودک انجام دهد. شماری از اختلالات پزشکی دوران کودکی می‎توانند علایمی مشابه علایم آسم ایجاد کنند. آنچه این وضعیت را پیچیده‌تر می‎کند این است که این وضعیت‎ها عموماً با علایم مربوط به آسم همزمان می‎شوند. بنابراین پزشک مجبور است تعیین کند که آیا علایم ایجاد شده ناشی از آسم است یا بر اثر اختلالی دیگر پدید آمده، و نیز اینکه ممکن است هر دو عامل در این مورد دخالت داشته باشند. 

فیبروز کیستیک علت حدود یک‎سوم تمامی موارد برونشکتازی محسوب می‎شود

برونشکتازی [برونکیکتاسیس] اختلالی است که در آن لوله‌های برونکیال (نایژه‎ای) فرد دچار آسیب‎دیدگی اتساع و زبری دایمی می‎شود. این آسیب دیدگی راه‎های هوایی به باکتری‌ها و مخاط امکان می‎دهد تا در ریه‎ها جمع شوند. وضعیت مورد بحث نتیجۀ بروز عفونت‎ها و انسدادهای مکرر در راه‎های هوایی است. علاجی برای برونشکتازی وجود ندارد اما اختلال مورد بحث قابل مدیریت است. در صورت درمان فرد بیمار به طور معمول می‎تواند زندگی نرمالی داشته باشد. به هر جهت، موارد عود بیماری باید به سرعت درمان شود تا جریان اکسیژن به مابقی بدن حفظ گردد و از آسیب دیدگی بیشتر ریه پیشگیری به عمل آید.