چاقی / کاهش وزن / تناسب اندام

پس از رسیدن به یائسگی زنان چاق 20 تا 40 درصد بیشتر احتمال دارد که در مقایسه با زنان دارای وزن در محدودۀ سالم دچار سرطان پستان شوند

چاق بودن یا اضافه وزن داشتن یک ریسک فاکتور شناخته شدۀ سرطان پستان محسوب می‎شود. در واقع، پس از رسیدن به یائسگی زنان چاق 20 تا 40 درصد بیشتر احتمال دارد که در مقایسه با زنان دارای وزن در محدودۀ سالم دچار سرطان پستان شوند. چاقی همچنین با افزایش ریسک متاستاز سرطان پستان و کاهش میزان بقاء در این بیماری مرتبط شده است. به هر جهت ساز و کار دقیق پشت ارتباط میان چاقی و سرطان پستان ناروشن مانده است. برای رسیدن به دانش بیشتر در این مورد دکتر هرتزیگ و همکارانش فعالیت آنزیم ACC1 را در جدار سلول سرطان پستان ایجاد شده در موش و همچنین بافت پستان گرفته شده از زنان دچار سرطان پستان متاستاتیک مورد بررسی قرار دادند.

ریسک سرطان پستان پس از یائسگی و سرطان اندومتریال به میزان زیادی با سطح استروژن مرتبط است. انجام جراحی چاقی باعث کاهش سطح استروژن می‎شود

یک مطالعۀ گذشته‌نگر در مقیاس وسیع که اساساً بر زنان متمرکز بوده است پی می‎برد که خطر سرطان پس از انجام جراحی باریاتریک یا کاهش وزن تقریباً به میزان یک‌سوم کاهش پیدا می‎کند. محققان پی بردند که جراحی باریاتریک به 33 درصد کاهش ریسک هر نوع سرطان منجر شده است اما بیشترین منافع حاصل از این جراحی در مورد سرطان‎های مرتبط به چاقی مشاهده شد. به طور مشخص در میان آنانی که این جراحی را انجام داده بودند، 42 درصد کاهش ریسک ابتلا به سرطان پستان پس از یائسگی، و 50 درصد کاهش ریسک سرطان اندومتریال وجود داشت. ریسک سرطان روده بزرگ نیز 41 درصد کاهش نشان داد و ریسک سرطان لوزالمعده تا 54 درصد افت پیدا کرد.

پروفسور برنارد: مطالعۀ ما عنوان می‎کند که BMI ممکن است بهترین شاخص نباشد. این چاقی شکمی، و حتی به طور مشخص‎تر، سطح پروتئین موسوم به عامل رشد فیبروبلاست 2 است که می‎تواند شاخص بهتری در مورد ریسک سرطانی شدن سلول‎ها باشد.

یک تحقیق جدید دو کشف مهم انجام داده است: 1) این مطالعه نشان می‌دهد که سلول‌های غیر سرطانی با "کمک" یک پروتئین خاص به سلول‌های توموری تبدیل می‌شوند، و 2) این مطالعه می‌گوید که منبع این پروتئین در چربی شکم قرار دارد که مشکل مبتلابه بسیاری از ما است. همچنان که نویسندگان مطالعه توضیح می‌دهند شمار قابل توجهی از تحقیقات عنوان کرده‌اند که چربی، ریسک سرطان را افزایش می‌دهد. به هر جهت - و علی‌رغم افزایش روند چاقی در سطح جهان - دانش کمی در مورد فرآیندی که توسط آن چربی بر روند تبدیل سلول‌های غیر سرطانی به سلول‌های سرطانی تأثیر می‌گذارد، وجود دارد.

پروفسور مجید عزتی در تفسیر اهمیت یافته‎های این مطالعه می‎گوید، "این روند نگران کننده اثرات بازاریابی و سیاست‌گذاری غذایی در سطح جهان را بازتاب می‎دهد، و غذاهای مغذی برای خانواده‎ها و جوامع فقیر بیش از حد گران است."

یک گزارش جدید به روند ازدیاد چاقی کودکان در سطح جهان در طول 4 دهۀ گذشته پرداخته، و پی برده است که چاقی کودکان و نوجوانان اکنون در مقایسه با سال 1975 میلادی 10 برابر شده است، و اینکه تا 5 سال دیگر کودکان بیشتر چاق خواهند بود تا اینکه دچار کمبود وزن باشند. تحقیق مزبور از سوی دانشمندان کالج پادشاهی لندن (ICL) با همکاری WHO انجام شد. پروفسور مجید عزتی، از دانشکدۀ بهداشت عمومی در ICL نویسندۀ رهبر مطالعه بوده، و یافته‎های تحقیق در لنست منتشر شده است. بیش از 1000 پژوهشگر، BMI تقریباً 130 میلیون نفر را که در 200 کشور مختلف جهان زندگی می‎کنند مورد بررسی قرار دادند. این بیشترین تعداد انسانی است که در یک مطالعۀ اپیدمیولوژیکی مورد مطالعه قرار گرفته‎اند.

پیروی از یک رژیم غذایی مفید و متوازن یکی از بهترین راهکارها برای کاهش وزن تلقی می‎شود اما - همان‌طور که بسیاری از رژیم گیرنده‎ها می‎دانند - عمل به آن به آسانی حرف زدن در موردش نیست.

اگر شما سعی دارید تا وزن کم کنید و این کاهش وزن را پایدار نگه دارید، شاید تحقیق جدید بتواند در رسیدن به هدف کمکتان کند. محققان پی برده‎اند که کاهش وزن پایدار در روزهای اولیۀ برنامۀ جدید غذایی - حتی در مقادیر کم - می‎تواند شانس تحقق کاهش وزن درازمدت را افزایش دهد. پیروی از یک رژیم غذایی مفید و متوازن یکی از بهترین راهکارها برای کاهش وزن تلقی می‎شود اما - همان‌طور که بسیاری از رژیم گیرنده‎ها می‎دانند - عمل به آن به آسانی حرف زدن در موردش نیست.

تحقیق حادثه‌ساز پی می‎برد که صرف باور به اینکه شما به اندازۀ کافی ورزش نمی‎کنید می‎تواند باعث کوتاه شدن عمر شما شود، فارغ از اینکه سطح واقعی فعالیت جسمانی شما چقدر است. آیا جنبه‎های روان‌شناختی و فیزیولوژیک تناسب اندام بیش از آنچه ما گمان می‎کنیم درهم تنیده هستند؟ ورزش و حفظ تناسب آن البته برای زندگی طولانی و سالم مهم است. به هر جهت، تقریباً 1 مورد از هر 10 مورد مرگ زودرس در جهان به عدم فعالیت جسمانی مرتبط است.