• هانر وایتمن
• ترجمة هامیک رادیان
"غذایت را بجو!" این نصیحتی است که احتمالاً بیشتر ما در طول دوران کودکی شنیده‌ایم. بر مبنای تحقیقی تازه، ما باید عاقل باشیم و آن را به خاطر بسپریم. محققان دریافته‌اند که جویدن غذا به آزاد شدن یک هورمون سلول‌های ایمنی کمک می‌کند که می‌تواند در برابر عفونت از ما محافظت کند.
مطالعة مزبور که اخیراً در نشریة ایمیونیتی / Immunity منتشر شده، دریافته است که جویدن غذا می‌تواند ترشح سلول‌های تی هلپر 17 (Th17) را در دهان تحریک کند.
سلول‌های Th17 بخشی انطباقی از سلول‌های ایمنی را تشکیل می‌دهند که در آن آنتی‌ژن‌های خاصی برای دفاع در مقابل پاتوژن‌های بالقوه مضر به کار می‌رود، در حالی که باکتری‌های "مهربان" که می‌توانند برای سلامت مفید باشند، تحمل می‌شود.
بر مبنای نظر تیم تحقیق، به رهبری دکتر جوآن کونکل / Joanne Konkel از دانشگاه منچستر، سلول‌های Th17 از طریق حضور باکتری‌های مفید در روده و پوست تولید می‌شوند.
در هر حال محققان می‌نویسند که مکانیسمی که توسط آن Th17 در دهان تولید می‌شود ناشناخته است.
جویدن می‌تواند القاکنندة یک پاسخ ایمنی محافظتی در لثه‌های ما باشد
دکتر کونکل و همکارانش می‌نویسند نیروی مکانیکی مورد نیاز برای جویدن به ایجاد صدمه و سایش یا خراش در دهان منجر می‌شود.
با این زمینة ذهنی تیم تحقیق بر آن شد تا در این مورد تحقیق کند که آیا چنین آسیبی می‌تواند نقشی در تولید سلول Th17 داشته باشد.
محققان برای رسیدن به یافته‌هایشان موش‌های از شیر گرفته شده را با غذاهای دارای بافت نرم، که نیاز کمتری به جویدن دارند، تا رسیدن به سن 24 هفتگی، تغذیه کردند. در هفتة 24 ترشح سلول‌های Th17 در دهان جوندگان اندازه‌گیری شد.
کاهش قابل ملاحظه‌ای در تولید سلول Th17 دهانی ثبت شد که محققان می‌گویند مرتبط به کاهش صدمات فیزیولوژیک ناشی از عمل جویدن است.
برای تأیید این نظریه، محققان متوجه شدند که افزایش میزان صدمات فیزیولوژیک در دهان جوندگان – از طریق ساییدن حفرة دهان با استفاده از یک اپلیکاتور نخی – به افزایش تولید سلول‌های Th17 منجر شد.
دکتر کونکل و همکارانش معتقدند که این یافته‌ها نشان می‌دهد که جویدن غذا می‌تواند به محافظت از ما در برابر بیماری کمک کند.
دکتر جوآن کونکل می‌گوید: "سیستم ایمنی یک عمل متعادل کننده را در نقاط سد کنندة عفونت نظیر پوست، دهان و روده ارائه می‌دهد و این کار را از طریق مقابله با پاتوژن‌های مضر به انجام می‌رساند در حالی که میکرب‌های نرمال بی‌ضرر را تحمل می‌کند.
تحقیق ما نشان می‌دهد که خلاف دیگر نقاط سد کننده در بدن، دهان روش متفاوتی برای تحریک سلول‌های T17 دارد: نه با باکتری بلکه به وسیلة جویدن. بنابراین عمل جویدن می‌تواند القاکنندة یک پاسخ ایمنی محافظتی در لثه‌های ما باشد."
جنبه‌های منفی جویدن بیش از حد
در هر حال، محققان هشدار می‌دهند که افزایش تولید سلول‌های Th17 همیشه مفید نیست؛ تعداد خیلی زیاد این سلول‌ها می‌تواند ریسک ابتلاء به بیماری لثه یا پریودونتیت را که با تعداد قابل توجهی از دیگر اختلالات سلامت مرتبط است (شامل دیابت و ارتریت روماتوئید) افزایش دهد.
در مطالعة خود، تیم تحقیق همچنین دریافته است که قرار گرفتن به مدت طولانی در معرض آسیب‌های فیزیولوژیک ناشی از جویدن می‌تواند اثرات بیماری لثه را تشدید کند.
محققان برای رسیدن به یافته‌های خود تغذیة موش‌های از شیر گرفته شده را با غذاهای سخت تا سن 24 هفتگی ادامه دادند.
در مقایسه با موش‌های گروه تغذیه با غذاهای نرم، موش‌های تحت تغذیه با غذاهای سخت صدمات فیزیولوژیک مرتبط به جویدن بیشتری را در دهان و نیز افزایش بیشتری را در کاهش استخوان ناشی از بیماری لثه نشان دادند.
با وجود این، محققان معتقدند که یافته‌های آنها می‌تواند به راهکارهای تازه‌ای برای مقابله با مجموعه‌ای از بیماری‌ها منجر شود.
دکتر کونکل می‌گوید: "نکتة مهم، از آنجا که التهاب دهان با توسعة بیماری‌ها در تمام بدن مرتبط است، فهم عوامل خاص بافت که ایمنی را در در سد دهانی تنظیم می‌کنند در نهایت می‌تواند به راه‌های تازه‌ای برای درمان اختلالات التهابی چند محوری منجر شود."
