• دکتر کاترین پادوک
• ترجمة هامیک رادیان
تحقیقی تازه عنوان می‌کند که یک ترکیب دارویی رایج در شیمی‌درمانی می‌تواند شمار تخمک‌های نابالغ را در تخمدان زنان افزایش دهد. در هر حال محققان هشدار می‌دهند که هنوز زود است که بتوان در مورد چگونگی اثرگذاری آن بر باروری زنان داوری کرد. آنها می‌گویند که برای تأیید یافته‌های این مطالعه به بررسی‌های بیشتری در مورد جزئیات داروهای مورد استفادة شخص و توضیح بیولوژی زیربنایی موضوع نیاز است.
مطالعة کوچک‌مقیاس منتشر شده در نشریة تولید مثل انسان / Human Reproduction حاصل کار یک تیم تحقیق از دانشگاه ادینبورگ است که نمونه‌های بافت تخمدان 14 زن تحت شیمی‌درمانی و 12 زن سالم را آنالیز کرده است.
پیش‌بینی بارور شدن زنان بعد از انجام شیمی‌درمانی دشوار است. صدمة به تخمک‌ها و یا صدمه به باروری به سن زن، نوع داروی مصرفی و دوز داروی مصرف شده بستگی دارد.
اگر یافته‌های مطالعة اخیر در مطالعات گسترده‌تر تأیید شود، این یافته‌ها باور رایج در این مورد را به چالش می‌کشد که زنان با تعداد مشخصی تخمک به دنیا می‌آیند و در طول زندگی خود قادر به رشد تعداد بیشتری از آنها نیستند.
مطالعه به ترکیبی از داروهای شیمی‌درمانی به نام ABVD (ادریامایسین، بلئومایسین، وینبلاستین، و دارکاربازین) می‌پردازد که برای مداوای لنفوم هاجکین مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ABVD در حال حاضر به عنوان یکی از معدود رژیم‌های شیمی‌درمانی شناخته می‌شود که به باروری در زنان آسیب نمی‌رساند.
تیم تحقیق بر آن بود تا در مورد این باور با بررسی فولیکول‌های بافت تخمک بیماران تحت درمان تحقیق کند.
بافت تخمدان درمان شده با ABVD دارای فولیکول‌های نابالغ بیشتری است
محققان از نمونه‌های بیوپسی تخمدان 13 بیمار لنفوم هاجکین (6 نوجوان و 7 بزرگسال) و یک بیمار غیر مبتلاء به لنفوم هاجکین استفاده کردند.
دو بیمار لنفوم هاجکین و غیر هاجکین پیش از انجام بیوپسی هیچ‌گونه درمانی نگرفته بودند.
11 بیمار دیگر (همگی مبتلاء به لنفوم هاجکین) پیش از گرفتن نمونة بیوپسی یک یا دو بار تحت شیمی‌درمانی قرار گرفته بودند (8 نفر از آنها ABVD، و دیگران از دیگر ترکیبات دارویی استفاده کرده بودند).
محققان نمونه‌های بافت را آنالیز و با بافت تخمدان زنان سالم حاضر در مطالعه مقایسه کردند. آنها همچنین رشد بالقوة فولیکول‌ها را با کشت نمونة بافت برخی از بیماران به مدت 6 روز تحت بررسی قرار دادند.
بیماران تحت شیمی‌درمانی بافت خود را به عنوان بخشی از اقدام برای فریز کردن تخمک‌هایشان برای حفظ باروری و زنان سالم این بافت را در هنگام انجام عمل سزارین اهدا کرده بودند.
نتایج نشان داد که بافت 8 نفر از بیماران لنفوم هاجکین که با ABVD درمان شده بودند دارای تراکم بیشتری از فولیکول‌های رشد نیافته یا تخمک‌های نابالغ بود، در مقایسه با بافت زنان سالم دارای سن مشابه یا بیمارانی که با ترکیبات شیمی‌درمانی متفاوتی درمان شده بودند.
تیم تحقیق می‌نویسد که بافت تخمدان نمونه‌های درمان شده با ABVD همچنین به نظر می‌رسد که در وضعیت سالمی باشند – مشابه آنهایی که در بافت تخمدان زنان جوان وجود دارد.
نتایج مطالعه همچنین نشان می‌دهد که رشد فولیکول‌ها در نمونه‌های کشت داده شده در تمامی گروه‌ها بروز می‌کند، اما توسعة مرحلة ثانوی در نمونه‌های برگرفته از زنان تحت درمان با ABVD بسیار محدود بود. همچنین نمونه‌های گرفته شده از بیماران درمان نشدة لنفوم هاجکین به روشی مشابه نمونه‌های زنان سالم رشد می‌کند.
محققان می‌گویند که به یافته‌ها باید با احتیاط برخورد کرد، زیر علی‌رغم آنکه آنها تعداد زیادی از فولیکول‌ها را آنالیز کرده‌اند، داده‌ها برگرفته از تعداد کمی از بیوپسی‌ها از تعداد معدودی بیمار بوده است. با وجود این نتایج پایدار و گسترده هستند.
مطالعه چند سؤال مطرح می‌کند. برای مثال، آیا این واقعیت که به نظر می‌رسد شیمی‌درمانی ABVD چگالی فولیکول‌ها را در بافت تخمدان افزایش می‌دهد به این معنی است که تعداد تخمک‌های بالغ را نیز افزایش می‌دهد؟
نویسندة ارشد مطالعه پروفسور اِولین تلفر / Evelyn Telfer می‌گوید: "ما نیاز داریم تا در مورد چگونگی عملکرد این ترکیب و عوارض آن بر تخمدان بیشتر بدانیم."/
نظرات (0)